هَمش اِنگار تو فیلمام.. هَمیشه با خودم میگُفتم اِنگار قدیمیَم. | مادام كوترل
هَمش اِنگار تو فیلمام.. هَمیشه با خودم میگُفتم اِنگار قدیمیَم.. مالِ یکی، دو، سه دهه قَبل.. واقعی.. یه جَوون اوّلِ عاشقِ قَدیمی.. یکی مِثه رضا موتوری.. جوونیای بِراندو،پاچینو تو این فیلم نِسبتاً کِلاسیکا.. سَرنوشتمونم نسبتاً کِلاسیک شد.. یه کارد دَستمه که نِمیدونم کجا فُروش کنم؟!؟ یه عاشِق ولی صورت زَخمی.. بَرف نِمیاد لاو اِستوریشو پُر کنیم.. عاشقیَّتم مِثه سوته‌دِلانه..سوته‌دِلی چه حالیه..!! بَـعـد، واس خاطِرِ همینا، فِک میکَردم توأم یه جایی پِیدات میشه، کاردُ از دَستم میکشی.. با همون چادُر گُل‌گُلیه که نمیتونم فَرقِت از گُلاش باز کنم، هَمون که رفتیم إمامزاده قاسِم سَرِت کردی.. هَمش خــــوابـــ.. قدیم‌تَرا خیــال بود.. «حالـیـا حسرتـــِ..» نَشینم هِی غُصّه بخورم،خُل شَم بعد خودمَم نشناسم؟!؟!هَمه منو میشناختن من تو رو .. میتَرسم خودمو نشناسم بعد تو رو هم نشناسَم.. البتّه که فِکر میکنَم، نشناختمت، اون جور که باید .. «بَهمن نیاد اوّل باهاری ...؟» "هی أشک در غمِ ما پرده‌تَر شَود .."
