«اُدعونی استجب لکم» بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را… و خدا، | مهدیاران | mahdiaran
«اُدعونیاستجبلکم» بخوانیدمراتااجابتکنمشمارا…
و خدا، روز و شب منتظر ماست، ما را به سوی خود می‌خواند و منتظر است تا قدمی به سویش برداریم. اما ما، چه بی‌خیال و سهل‌انگارانه از کنار خواسته‌اش رد می‌شویم، بدون هیچ تلاش و کوششی برای قُرب بیشتر… و انگار خدا بدجور دلتنگ ماست… خودش دست به کار شد و به سوی ما قدم برداشت. ما را به مهمانی بزرگی دعوت کرد و در را هم باز گذاشت… و سفره را پهن و همه‌چیز را مهیّا کرد و خود، در انتظار به آغوش‌کشیدن ماست...
عجب مهمانی می‌شود این مهمانی! مهمانی که میزبانش این‌چنین عاشق است و مهمان‌نواز… بخشنده است و مهربان و کریم و بزرگوار… و این مهمانی، نهایت عشق خداست به بندگانش… به شکرانهٔ این دعوت بزرگ، مهمانی بزرگ رمضان، چه خوب است که از مهمان ویژهٔ این ماه، غافل نباشیم و برای ظهور امام زمانمان دعا کنیم تا در کنار مولایمان، رمضان را روزه‌دار باشیم. روزه خوب است که با شهد و شکر باز شود از دعا بر پسر فاطمه، شیرین‌تر هست؟
