عباس، تنهای تنها ارتش حسین بود ... حضرت عباس (ع) از دامن حضر | مکتوبات

عباس، تنهای تنها ارتش حسین بود ...

حضرت عباس (ع) از دامن حضرت ام‌البنین (س) متولد شد؛ این بانوی بزرگوار، با وجودی که انوار نورانی ماه منیرش عباس و سه ستاره دیگرش جعفر و عثمان و عبدالله را در عالم رؤیا مشاهده کرده بود، دست تکبر همسر علی بودن را در خود کوتاه کرده و خود را فقط و فقط پرستار اولاد زهرا می‌دانست و به کودکانش که آنها نیز اولاد علی بودند، اجازه قد علم کردن در مقابل اطفال بنت‌الرسول را نداده و آنها را قربانی راه حسین می‌کند

توصیه و سفارش ام البنین به فرزندانش برای حمایت و جانفشانی بی قید و شرط در راه امامشان، دعای خیری است که مادر در حق اولاد خود بدرقه راه کاروان کربلا می‌کند و شهادت در راه حمایت از انقلاب حسینی را توفیقی بی‌نظیر برای آنها می‌داند؛ در بیان قدرت درک و فهم این بانوی عظیم‌الشأن فقط همین یک نکته بس که نام خود را به خاطر هم نامی خویش با حضرت زهرا (س) تغییر می‌دهد، مبادا که تکرار نام فاطمه در فراق ایشان، قلب جگر گوشه‌های زهرا را بلرزاند

امام حسین (ع) در عصر روز تاسوعا، با عبارت "بنفسی أنت" (جانم به قربانت!) حضرت عباس (ع) را مورد خطاب قرار داده‌اند

حضرت عباس (ع) با آنکه سردار نام‌آور، شجاع و دلاوری بود، در روز عاشورا به فرمان امام حسین (ع) دست به شمشیر نبرد و فرمان امام را اجرا کرد؛ امام از ایشان خواسته بودند که پرچم را در دست داشته باشد که اهل حرم وقتی نگاهشان به پرچم در دستان عباس (ع) می‌افتد، قوت قلب پیدا ‌کنند و بدانند این سپاه هنوز وجود دارد

حضرت عباس (ع) بر میل طبیعی خود که جنگ با دشمنان ولایت بود، پای می‌گذارد و فرمان امام را اطاعت می‌کند و وارد عرصه جنگ نمی‌شود و شاهد شهادت عزیزان، برادران و اصحاب امام می‌شود و زمانی هم که همه یاران امام به شهادت رسیدند و تنها خودش باقی مانده بود، به نزد امام حسین (ع) رفت تا اذن میدان جهاد بگیرد، اما با این جمله امام مواجه شد که "برای طفلان تشنه، آب بیاور" و ایشان در هنگام آوردن آب به خیمه‌گاه بود که مورد هجوم جمع زیادی از سپاه کفر قرار گرفته و پس از جنگی به شهادت می‌رسند؛

و امام اینجاست که با شهادت ایشان احساس تنهایی می‌کند و می‌فرماید "الان انکسر ظهری و قلت حیلتی"... همین حالا کمرم شکست و بی‌چاره شدم! ... این جمله را امام، تنها در شهادت حضرت عباس (ع) گفته‌اند و اهل دل اینگونه تفسیر کرده‌اند که عباس، تنهای تنها ارتش حسین (ع) بود

امام در لحظه شهادت برادر هم، خطاب به ایشان می‌فرمایند: "برادرم! خدا خیرت دهد، تو در راه خدا، جهاد کامل کردی"

امام صادق (ع) هم در وصف حضرت عباس (ع) فرموده‌اند: عموی ما عباس(ع) بصیرتی دقیق و ایمانی محکم داشت و در کنار حضرت ابی عبدالله (ع) با دشمنان خدا نبرد کرد و امتحان خوبی پس داد و به مقام شهادت نایل گشت