همیشه از خیابونای خلوت،رستورانای خالی از مشتری یا صندلیای خالی | مَلْجَأ

همیشه از خیابونای خلوت،رستورانای خالی از مشتری یا صندلیای خالیِ اتوبوس و مترو بدم میومد؛ اصن با دیدنشون قلبم یجوری میشد.
ولی امروز صبح بعد از کلی غُر غُر کردن سر اینکه کاش مترو خالی تر میبود به این فکر کردم که کدوم کافه برم که خلوت و اروم باشه و کسی نیاد مزاحمم بشه.
از صبح چهار پنج تا تماس رد کردم و ترجیه دادم تنهایی بگذرونم پنج شنبه رو..نمیدونم چی داره به سرم میاد ولی من واقعا بیزار شدم از ادما و تموم این مدتی که داشتم تغییر میکردم خودم هیچی رو متوجه نشدم.
راستش الان بدون ادما خوشحال ترم و دیگه ترس از دادنشونو ندارم،فک کنم تنها حُسن این تغییر همینه..