#حزن #عزای_حیوانات آیا 'جغد‌' شوم است‌‌؟! حَدَّثَنِي مُحَ | قــطره ای از مناقب اهــل بيــت

#حزن #عزای_حیوانات

آیا "جغد‌" شوم است‌‌؟!

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي غُنْدَرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام) قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ فِي الْبُومَةِ قَالَ هَلْ أَحَدٌ مِنْكُمْ رَآهَا بِالنَّهَارِ قِيلَ لَهُ لَا تَكَادُ تَظْهَرُ بِالنَّهَارِ وَ لَا تَظْهَرُ إِلَّا لَيْلًا قَالَ أَمَا إِنَّهَا لَمْ تَزَلْ تَأْوِي الْعُمْرَانَ أَبَداً فَلَمَّا أَنْ قُتِلَ الْحُسَيْنُ (عليه السلام) آلَتْ عَلَى نَفْسِهَا أَنْ لَا تَأْوِيَ الْعُمْرَانَ أَبَداً وَ لَا تَأْوِيَ إِلَّا الْخَرَابَ فَلَا تَزَالُ نَهَارَهَا صَائِمَةً حَزِينَةً حَتَّى يَجُنَّهَا اللَّيْلُ فَإِذَا جَنَّهَا اللَّيْلُ فَلَا تَزَالُ تَرِنُّ [تَرِثُ] عَلَى الْحُسَيْنِ (عليه السلام) حَتَّى تُصْبِحَ.

حسين بن ابى غندر گوید از حضرت صادق عليه السّلام شنيدم درباره جُغد فرمودند: آيا احدى از شما آن را در روز ديده است محضر مباركش عرض شد: خير، ابدا در روز ظاهر نشده و تنها در شب پيدا مى‌گردد. حضرت فرمودند: امّا اينكه اين حيوان پيوسته در خرابه‌ها مسكن گرفته و در آبادى نمى‌آيد، جهتش آن است كه وقتی امام حسين عليه السّلام شهيد شدند، اين حيوان بواسطه قَسم بر خود، حتم نمود كه ابدا در آبادى سُكنا نكرده و منزلش تنها در خرابه‌ها باشد. پس پيوسته در روز صائم و حزين است تا شب فرا برسد و وقتى شب در آمد از ابتداء آن تا صبح بر مصيبت حضرت امام حسين عليه السّلام زمزمه و نوحه سرائى و مرثيه خوانى مى‌كند.

حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِيمٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ صَاعِدٍ الْبَرْبَرِيِّ قَيِّماً لِقَبْرِ الرِّضَا (عليه السلام) قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي قَالَ دَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا (عليه السلام) فَقَالَ لِي تَرَى هَذِهِ الْبُومَ مَا يَقُولُ النَّاسُ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ جِئْنَا نَسْأَلُكَ فَقَالَ هَذِهِ الْبُومَةُ كَانَتْ عَلَى عَهْدِ جَدِّي رَسُولِ اللَّهِ (صلي الله عليه و آله) تَأْوِي الْمَنَازِلَ وَ الْقُصُورَ وَ الدُّورَ وَ كَانَتْ إِذَا أَكَلَ النَّاسُ الطَّعَامَ تَطِيرُ وَ تَقَعُ أَمَامَهُمْ فَيُرْمَى إِلَيْهَا بِالطَّعَامِ وَ تُسْقَى وَ تَرْجِعُ إِلَى مَكَانِهَا فَلَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ (عليه السلام) خَرَجَتْ مِنَ الْعُمْرَانِ إِلَى الْخَرَابِ وَ الْجِبَالِ وَ الْبَرَارِي وَ قَالَتْ بِئْسَ الْأُمَّةُ أَنْتُمْ قَتَلْتُمْ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّكُمْ وَ لَا آمَنُكُمْ عَلَى نَفْسِي.

حكيم بن داود بن حكيم از سلمة بن ابى الخطّاب از حسين بن على صاعد بربرى كه متولی قبر امام رضا عليه السّلام بود، نقل كرده كه وى گفت: پدرم براى من نقل نمود و گفت: بر حضرت رضا عليه السّلام وارد شدم، آن جناب بمن فرمود: اين جغد را مى بينى؟ مردم چه مى‌گويند؟ عرض كردم: فدايت شوم آمده‌ايم كه از شما بپرسيم. حضرت فرمودند: اين جغد در عصر جدّم رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در منازل و قصرها و خانه‌ها سكنا داشت و هر وقت مردم مشغول خوردن طعام بودند اين حيوان پر مى‌زد و در مقابل ايشان خود را مى‌رساند و مردم طعام و غذا جلويش مى‌ريختند و اين حيوان طعام خورده و از آب خود را سيراب مى‌كرد و سپس به منزلش بر مى‌گشت، ولى هنگامى كه حضرت حسين بن على عليهم السّلام شهيد شدند، از شهر و آبادى خارج گشت و در خرابه‌ها و كوهها و بيابان‌ها مكان گرفت و گفت: بد امّتى شما مى‌باشيد! پسر دختر پيامبر خود را كُشتيد و من به نسبت به نفْس خود از شما در امان نيستم.

کامل الزیارات، باب ٣١، روایت ١ و ٢، و دو روایت دیگر در همان باب دراین باره وارد شده.

@managheb_ahlebeyt