جاده بویِ دوردست ها می دهد، بوته های وحشی، دختربچه ای که شتر | کافه نادری☕️
جاده بویِ دوردست ها می دهد، بوته های وحشی، دختربچه ای که شترهایِ لاغر را با التماس عبور می دهد! لاشه ی بی جان و گندیده ی گاوِ سر سپید! مردانِ قبیله بویِ سوختگی آفتاب می دهند! ابدیت اینجاست! چراغ هایِ تاریک، طویله هایِ شوم، جان هایِ سیر شده، بغض هایِ برباد رفته! جاده در انتهایِ پلک های نیمه باز، به مصاف مرگ می رود، به مصاف جاودانگی!
