نامه ی شماره ی سه: آلندِ مهربان! گاهی کلافه می شوم از بی مهری | کافه نادری☕️
نامه ی شماره ی سه: آلندِ مهربان! گاهی کلافه می شوم از بی مهری هایِ روزگار، از بالا و پایین شدنِ لحظه هایِ زندگی، از نمی شودهایی که خلوتِ کوچکم را به هم می ریزد. گاهی آنقدر خودم را دور از خطِ پایانِ زندگی می بینم که بعید می دانم به مقصدِ زیبایِ رویایی ام برسم! آلندِ خوبم، اما میانِ همه ی این ها، میانِ تمامِ درگیری هایِ ذهنی ام، دلم گرمِ بودنِ تو و چشمانِ مهربانت است. آشوبِ لحظه های زندگیم، با نام و یاد تو، با یک کلام از تو، چنان آرام می گیرد که کودکی در آغوشِ مادرِ برگشته اش! آلندِ مهربان! تو هستی، حتی دنیا تمامِ عقده اش را سرِ روزهای خوبم خالی کند، با بودنِ تو، با وجودِ تو، دلم قرص است و همچنان عاشقانه برایت می تپد!
