برای مرگ آریز رشیدی و کتاب فروشی هرمس که ارکستر ذائقه ها بود | مریوان خبر️
برای مرگ آریز رشیدی و کتاب فروشی هرمس که ارکستر ذائقه ها بود
سنت دیرینه چرخ و فلک هرآن بانک یکی رابر می‌آورد. اکنون اجل نه یک نفر یک میدان یک فضا را از ما گرفت تا ذایقه ها وعطش ها خون شود.الوداعی حزن آلود کاک آریز رشیدی حوالت تقدیر صرف نبود بلکه یک کوچ مهجور بود برای همه. در این «جامعه بی مردم »بانک زیستن درجمع تنها و تنها ها بس بلند است تا فضای بی فضا محفل ها خاموش شود. بی فضایی درمان نخواهد شد مادامی که فضای عمومی خصوصی می‌شود.پرسه زدن در این مکان‌ها معنای بنیادین را مرعوب نمیدانست .زمانی مکان‌ها ویژه گردان شده اند دیگر سایه سان کانون وجود ندارد.کتاب فروشی آریز آوای هستی های بی هستی بود ،بیدار امید های مشترک ،نگاه فاصله دار نبود ارکستر ذایقه ها بود. شارژ روح ها بود که تشعشع معرفتی را می‌نواخت ،همدم ویار غار انسان های مسأله دار بود.همچنان که زیستن های بزرگ و فضاهای بزرگ خانه باغ شده اند. کتاب فروشی ها هم همچنان یک ساحته شده اند وقطعه وار، کتاب فروشی ایشان حساسیت مکانی وفضایی فکری نداشت نقشه نشانه های تمام عیار بود.رمزگان رمانتیک داشت.انگار مرگ ایشان عصر پسا فضای عمومی را اعلام میکند محفل انس ها بود.باید گریست بر عفونت اجتماعی برخی خرده معانی اطواری کرده تا دمادم زندگی را عارضی کنند. ولی ،ولی ،ولی با قلبی ريوف که خاک شد برخی ازجهنم فوتوریسم کتاب شهر می سوزیم چون در این وادی «چنان نماند چنین نیز نخواهد ماند». مکلفات زندگی عارضی روزمرگی سرگرم کننده ای دارد که بین کلمات و وجود فاصله گذاری میکند.هیچ گاه آدم ها را به رأی نهایی در حتی مورد خود نمی رساند. اریز انقیاد زدایی میکرد ولی به کشف رمز هم نرسید ،وادی مطمئن ومستقر شده را پیدا نکرد . حقا که محرکاتش گره دارش پاسخی با اعلام بلاهت جلوه میداد توسرخور شد چون نامرادی های تو در تو داشت.مرگ او شارح شرحی مسأله دار بود. تاریخمندی یک فهم بود که طیفی را نمایندگی میکرد.زمانی مخاطب ندای هستی هستیم فروع سفیهانه ماموریت را تأخر میکند چون منزل گه ذات اصولی را گم گشته میدانیم.بسا که تحمل سیاهچاله نهلیسم بس سخت است.ادای انفعالی به درازا نمی‌کشد در برخی روح ها چون مأمن پاسخ های مطلق و اصولی گم گشته است زیرا هر آنچه کج وار است از یک منبع دریغ آب می‌خورد.
