واژه‌بست نوعی تکواژِ وابسته است که ۱) کاربردِ مستقل ندارد و ۲) همیشه به یک واژه افزوده می‌شود و ۳) واژۀ جدیدی (= مشتق) نمی‌سازد و ۴) فاقدِ تکیۀ آوایی است. تقریباً ده واژه‌بست در فارسی وجود دارد، ازجمله «-ها»/ «ـا».
چند نکته: ۱) واژه‌بستِ «-ها» معمولاً برای تأکید یا تحذیر یا تهدید است و صرفاً در گفتار کاربرد دارد.
۲) واژه‌بستِ «-ها» همواره با واژۀ قبل از خود نیم‌فاصله می‌شود، چون فاقد تکیۀ آوایی است: - می‌زنمش‌ها!/ می‌زنمشا! - آمدی نسازی‌ها!/ اومدی نسازیا! - می‌بخشیدها!/ می‌بخشیدا!
۳) واژه‌بستِ «-ها»، در حالت شکسته، به‌صورت «-ا/ -ـا» نوشته می‌شود، مگر در کلمات مختوم به مصوّت /e/ یا همان های بیان حرکت: - باز دیرت می‌شه‌ها!
یادآوری: درجِ این واژه‌بست به‌صورت «آ» و بافاصله، مانند مثال زیر، نادرست است: - عجب شانسی داری آ. (درست: داریا)
