از زبان مشاور

2022-08-01 14:25:42 کلمه «حسین» خود بسان یک روضه است

محرم دیگری فرا رسید، چه باید گفت وقتی کلمه «حسین» و «زینب» خود هر کدام در آفاقِ حَظیرةُالقُدْسِ انگاره ماه محرم، بسان یک روضه است.

محرم دیگری فرا رسید و رخت عزا بر پیکره جامعه پوشیده شده است که این مرام و منش هر ساله جامعه اسلامی در آغاز سال قمری است.

اینجا در قم حرم دخت موسی ابن جعفر (ع) حضرت فاطمه معصومه (س)، منزلگاه تکبیرةالاحرامِ پرچم‌های عزایی است تا جاذبه عشق را در مدار کهکشانی شمس شهر قم بیش از پیش سیراب کند؛ نام‌های نوشته شده بر پرچم، منقش به نام خامس آل کسا و سرسلسله تشنگان خزانه مکتوم یعنی «حسین» است.

مادرها دست کودکان خود را در آرامش گرفته‌اند، پدرها در کنار پسرها سرافرازند و گاهی با صدای روضه اشک می‌ریزند و خدام فرش‌ها را می‌گسترانند تا افراد با طمأنینه به جانب قبله اقامه نماز بگذارند.

مادرم با اینکه فقط چند روز است از کربلا به خانه رسیده اما قلبش همواره ساکن حرم حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) است، شبیه افرادی که هر روزه قصد عزیمت به حرم و بارگاه ملکوتی صاحب روزهای ماه محرم را دارند.

محرمی دیگر فرا رسید شاید از همین روی است که ابرهای بارانی چند روزی است سرازیر شده‌اند و در اوج باریدن و جاری شدن هستند و شاید در حال اشک ریختن هستند، کسی چه می‌داند. هرچه باشد چند روز دیگر سوگ و عزا به اوج خودش می‌رسد و باران تیر از هر سوی بر اصحاب عشق می‌بارد و شترهای کینه‌توز روانه قدم‌هایی می‌شوند که نباید.

باران خدا چشم‌هایم را به همراهی با ابرهای بارانی فرا می‌خواند؛ نمی‌دانم شاید باید کمی عمیق‌تر تنفس داشته باشم تا «مَنْ کانَ باذِلا فینا مُهْجَتَهُ، وَ مُوَطِّناً عَلى لِقاءِ اللّهِ نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنا فَاِنَّنِی راحِلٌ مُصْبِحاً اِنْ شاءَ اللّهُ تَعالى» را برای شروع مناظره عشق و عقل ببینم و بشنوم.

بوی خون به مشام می‌رسد و گونه‌های گندمگون زمین قرار است در این فاصله جان و مقصود، نیلی و خونین شود.

ظهور قامت مردانه و وفای انسان، نزدیک و گلوگاه زمین قرار است روضه‌خوان شود تا بساط سینه‌زنی را در آسمان زمین میزبان باشد.

سدره‌المنتهی بار دیگر در برابر تاریخ همچو روز طلوع خواهد کرد تا عالم در طواف سرچشمه جاذبه که دایره‌دار آن حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) است را درک و دریای معرفت را برای اهالی زمین ایجاد و روان کند.

در سرآغاز این ماه چه باید گفت وقتی کلمه «حسین» و «زینب» هر کدام در آفاقِ حَظیرةُالقُدْسِ انگاره ماه محرم، خود به تنهایی بسان یک روضه است و زمزمه همین ذکر، گواهی بر دمیدن فجر صادق، ایستادن امام در برابر تاریخ، آزادگی حزب‌الله، تلاوت حب به خامس کسای عصمت و طهارت، بیان آیه شریفه «فَمِنْهُم مَّن قَضَی نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن ینتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا»، شرح ندای مؤذن آسمانی در میان زمین و آسمان در بیان «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ» و توصیف اقتدای پیوست ظاهر و باطن و اول و آخر است.

۱۰ مرداد ۱۴۰۱

به قلم: هدی‌سادات چاوشی
منبع: خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)

https://iqna.ir/fa/news/4074273 باز کردن / نظر دهید

2022-07-29 23:26:28 باز کردن / نظر دهید

2022-07-28 09:16:33 #تست_شخصیت‌سنجی_برای_ازدواج؛ آری یا نه؟

#بازنشر

#نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری

در سال‌های اخیر، پدیده‌ای در عرصهٔ ازدواج پدید آمده است به نام «تست شخصیت» که هدفش سنجش روحیات و وضعیت خانوادگی و اجتماعی دختر و پسر است که آیا تناسب لازم را برای ازدواج دارند یا نه.
اصل این پدیده، مثبت است، اما «اماها و اگرها»یی دارد که توجه به آن‌ها، برای استفادهٔ مطلوب از این تست، ضرورتی حتمی است.

برای گرفتن این تست‌ها و نیز پرکردن فرم‌های نسبت‌سنجی میان دختر و پسر برای ازدواج، باید حد معینی تعیین کرد و میزان محدودی قائل شد؛ مثلاً به اندازهٔ آزمایش‌های پزشکی.

در قلمرو پزشکی، برای تشخیص بیماری و درمان آن، آزمایش‌هایی را انجام می‌دهند که مفید و بلکه لازم است، اما تشخیص نهایی و تعیین نوع درمان و دارو، به‌عهدهٔ پزشک حاذق است. آزمایشگاه و نتایج آزمایش، بدون معاینه و کاوش و تشخیص طبیب حکیم، نوع درمان و دارو را معین و تجویز نمی‌کند، بلکه این‌ها علائمی است که طبیب را در تشخیص بیماری و درمان آن کمک می‌کند.
تست‌ها و فرم‌های ازدواج، هرگز نتیجهٔ قطعی را در تشخیص به‌صلاح‌بودن یا به‌صلاح‌نبودن یک ازدواج و همتایی یا ناهمتایی دختر و پسر برای ازدواج، تعیین نمی‌کند، بلکه این مشاور حکیم است که نتیجه را تشخیص می‌دهد.

این را می‌دانیم که برخی از آزمایش‌های آزمایشگاه‌های پزشکی، نتیجه را اشتباه نشان می‌دهند. تست‌ها و فرم‌های ازدواج نیز همین‌گونه است. اگر هم آزمایش‌های پزشکی، نتیجه را درست اعلام کند، باز پزشک از معاینهٔ دقیق، معاف نیست و اوست که باید علت و نوع بیماری را کشف کند و دارو و درمان را دستور دهد.
تست‌ها و فرم‌های ازدواج نیز ای‌بسا که نتیجه را اشتباه نشان دهد. اگر هم نتیجه را درست بنمایاند، کار تمام نمی‌شود. و این مشاور دانا و ماهر است که باید با مشاورهٔ عالمانه و صبورانه و همه‌جانبه، تشخیص همتایی یا ناهمتایی دختر و پسر برای ازدواج را اعلام کند. و البته تصمیم‌گیر نهایی، در این باره، خود دختر و پسر و خانواده‌هایشانند.

۶ مرداد ۱۴۰۱

http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1 باز کردن / نظر دهید

2022-07-26 10:39:27 برگ‌ سبز ما، در «سایبان مهر» دانشگاه قم

چگونگی رهایی از این وابستگی به اینترنت

نویسنده: علی‌اکبر مظاهری

کارسازترین ابزار برای رهایی از وابستگی به اینترنت، اراده است.
اگر اراده‌تان را در این هدف به کار گمارید، به‌حتم نجات می‌یابید.

ساعاتی از شبانه‌روز، مودمتان را خاموش کنید و به عنوان «ساعت خاموشی»، هرگز آن را روشن نکنید.

تا جای ممکن، به سمت اینترنت سیمکارت نروید. هیچ لزومی ندارد که اینترنت، همه‌جا، در دسترس باشد. می‌توان، با برنامه‌ریزی، در زمان‌هایی که دسترسی به اینترنت ثابت دارید، کارهایتان را انجام دهید. پس به آنلاین‌بودن دائمی فکر نکنید.

یکی از جایگزین‌های مناسب برای مواقعی که از اینترنت جدا می‌شوید، کتاب است. تا جای ممکن، دسترسی‌تان به کتاب را بیشتر کنید.

استفادهٔ از اینترنت را تنها به زمان‌هایی که کار خاصی دارید، محدود کنید. از اینکه اوقات فراغت و بیکاری را با چرخ‌زدن در اینترنت پر کنید، بپرهیزید.

هنگام استفادهٔ از اینترنت، هدفتان از آن استفاده را فراموش نکنید.
بنابرمثال: وقتی می‌خواهید خریدی انجام دهید، فراموش نکنید که شما تنها در صدد خرید کالایی هستید. پس مراقبت کنید به کاری غیر از خرید، مشغول نشوید.

شما اینترنت را محدود کنید، نه که اینترنت بر شما تسلط داشته باشد و شما را محدود کند.

۴ مرداد ۱۴۰۱

@sayehbanemehr
#جشنواره_سایبان_مهر، منبع ۵ مسابقه

http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1 باز کردن / نظر دهید

2022-07-21 09:20:05 ریحانگی زن (۹)

(ادامهٔ ریحانگی‌ها)

مشاورهٔ مهارت‌های زندگی مشترک

نویسند و مشاور: علی‌اکبر مظاهری

۱۲. جایگاه خود را پاس دارید.

تفاوت در ساختار پدیده‌ها، مقتضای حکمت آفرینش است. اگر این تفاوت‌ها نمی‌بود، آفرینش جهان، موزون نبود.
در خلقت زن و مرد، تفاوت‌هایی لحاظ شده است که عین حکمت است؛ تفاوت‌های جسمی، روانی، اخلاقی ... . پذیرش این تفاوت‌ها، عین خردمندی است و به صلاح هردو (زن و مرد) است. زن باید زن بماند و مرد نیز باید مرد بماند؛ هر کدام در مکانت خویش. اگر این مکانت‌ها دستکاری شود و کسانی بخواهند تفاوت‌ها را بزدایند و یکسانی ایجاد کنند، نظام تکوینی زن و مرد را بر هم می‌زنند و به هر دو و به خانواده و جامعه، لطمه می‌زنند؛ ضمن این که هرگز موفق به این یکسان‌سازی نخواهند شد.
برخی می‌کوشند از این نیز فراتر روند و جای زن و مرد را عوض کنند؛ زن را در مکانت مرد نشانند و مرد را در جای زن. تلاش اینان هرگز ثمر نمی‌دهد، بلکه هر دو را به تباهی می‌کشاند، به خصوص زن را. نمونه‌های این تلاش بیهوده و زیان‌رسان را در برخی از جوامع دیده‌ایم و می‌بینیم و ثمرات ناگوار آن را مشاهده می‌کنیم.
سخن در این نیست که مقام کدام یک از زن و مرد، برتر و ارجمندتر است و کدام توانمندتر و کدام کم‌توان‌تر است؛ بلکه سخن در ویژه بودن مکانت هر کدام است. هیچ کدام بر دیگری برتری ندارد؛ بلکه هرکدام جایگاه خویش را دارد و جایگاه هر کدام در نظام آفرینش و جامعه و خانواده، متفاوت است. آفریدگار حکیم هر کدام از زن و مرد را به گونه‌ای خاص آفریده و برای هر کدام وظایف و مسئولیت‌ها و حقوق ویژه قرار داده است. و این، تبعیضِ ناروا نیست، بلکه تقاوتِ روا و حکیمانه است، که اگر غیر از این می‌بود، ناروا و خلاف حکمت بود.
این موضوع، همواره مورد بحث متفکّران، فیلسوفان، روان‌شناسان، و برخی دیگر از کسان بوده و هست و بعد از این نیز خواهد بود. این بحث‌ها ثمره‌های مبارک و نامبارکی را به بار آورده است. امّا برخی از پژوهندگان این موضوع که توانایی و صلاحیت کافی برای کنکاش در این عرصه را نداشته‌اند، خرابی‌هایی به بار آورده‌اند و لطمه‌هایی سنگین زده‌اند، که سهم زنان از این لطمه‌ها بیش از سهم مردان است.
از این رو، ما پیش و بیش از آن که به دیگران سفارش کنیم که زن را از زن بودنش عزل نکنید و او را جایگزین مرد ننمایید، به خودِ زنان می‌گوییم که تن به این جفای هولناک ندهید. زن بودن خود را با مرد بودن، مبادله نکنید که سخت زیان می‌کنید. زنانگی برای شما ارجمندتر از مردانگی است. «زنی»، لباس فاخری است که آفریدگارِ حکیم بر قامت رعنای شما پوشانده است، آن را به هیچ بهایی با «مردی» معاوضه نکنید. به مردان نیز همین توصیۀ مشفقانه را می‌کنیم که مردانگی خویش را با زنانگی مبادله نکنید. «مردی»، ویژۀ شماست و «زنی»، ویژۀ زنان است و «هر چیزی به جای خویش نیکوست.»
جهان چون خط و خال و چشم و ابروست که هر چیزی به جای خویش نیکوست
جابه‌جایی این خط و خال و چشم و ابرو، منظره‌ای بدمنظر را به وجود می‌آورد که دلپسند هیچ‌کس نیست.
از این رو، به ریحانه‌های فهیمه می‌گوییم: جایگاه خود را حفظ کنید و مقام ریحانگی‌تان را با مقام مردانگی مرد، مبادله نکنید.

۳۰ تیر ۱۴۰۱

http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1 باز کردن / نظر دهید

2022-07-18 11:22:22 الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ المعصومین عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ

عید غدیر مبارک باد!

۲۷ تیر ۱۴۰۱

http://mazaheri.andishvaran.ir
#علی‌اکبر_مظاهری_اصفهانی _ #پایگاه_اندیشوران_حوزه

http://mazaheriesfahani.ir
#وبسایت_علی‌اکبر_مظاهری باز کردن / نظر دهید

2022-07-15 20:52:32 طلاق‌های بی‌دلیل (۱)

نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری

از زبان مشاور

مشاورهٔ ازدواج

طلاق شش‌ساله!

دختر و پسری، در دوران عقد، جدا شدند، اما فرآیند طلاقشان شش‌ سال طول کشید. یعنی بخشی از زیباترین مرحلهٔ عمرشان را مصروف این واقعهٔ نابایست کردند. عامل اصلی این طلاق، خانواده‌ها بودند؛ هم در اصل ایجاد طلاق، هم در طولانی‌شدن فرآیند آن. اگر چه سهم قصور و تقصیر خود دختر و پسر، محفوظ است، اما سهم بسیار بزرگتر، از خانواده‌ها بود.
من مشاورشان نبودم. گهگاه تلفنی مشاوره می‌گرفتند.
وقتی از دختر و پسر، دلیل طلاقشان را می‌پرسیدم، هیچ دلیل عقلانی و عاطفی نداشتند. هنوز هم ندارند؛ هیچ‌کدام.
برای این طلاق ناروا، از دو جهت متاسفم:

۱. اصل طلاق

این طلاق، ناروا بود. دختر و پسر، همدیگر را دوست داشتند. حتی در فرآیند طلاق نیز ملاقات داشتند و معاشقه، اما اطرافیان نمی‌گذاشتند عروسی کنند.
به دختر و پسر می‌گفتم: شما که همدیگر را دوست دارید، زندگی‌تان را مستقل کنید. جایی را اجاره کنید و عروسی کنید تا بتوانید زندگی‌تان را مدیریت کنید. اما زور خانواده‌ها زیاد بود و توان اینان، اندک. زورشان به آنان نمی‌رسید، نیز شهامت استقلال را نداشتند.

۲. طولانی‌شدن فرآیند طلاق

پس از چندین ماه و یکی دو سال که در راه دادگاه، جان فرسودند و کشاکش‌ها داغانشان کرد، گفتم: حالا که نمی‌توانید عاقلانه ازدواج کنید، لااقل عاقلانه تمامش کنید، تا این همه خسارت نکنید، اعصاب و روانتان را نسوزانید، و هر کدام زندگی آینده‌اش را سامان دهد. اما خانواده‌ها در دو جبهه واقع شده بودند و چونان جنگجویان شاهنامه، بر سر و پیکر روان و آبروی هم می‌کوبیدند. بچه‌ها هم در میان این دو لشکر متخاصم، درمانده بودند؛ گاهی هرکس طرف خانواده‌اش را می‌گرفت و گاه دیگر به هم ابراز علاقه می‌کردند و خواهان زندگی مشترک بودند، اما ارادهٔ لازم را نداشتند. چرا؛ اراده داشتند، اما زورشان کمتر از زور آن جنگجویان بود. زمین می‌خوردند و می‌نالیدند.
جنگجویان، چنان بر سر لج آمده بودند که گویا یادشان رفته بود این دو جوان، عزیزانشان‌اند. تلف‌شدن این فاخته‌های عاشق را نمی‌دیدند.

لجبازی و طمع

از عوامل طولانی‌شدن ماجرای این طلاق، یکی لجبازی بزرگترها بود، دیگری طمع‌شان. هرکس می‌خواست امتیاز بیشتری بگیرد. دیگری را محکوم کند. مسئولیت را به عهدهٔ دیگری بیندازد. عامل مالی نیز مطرح بود. یکی تلاش می‌کرد مهریهٔ کمتری بدهد یا اصلاً ندهد. دیگری می‌کوشید بیشتر یا همه را بگیرد.
شش سال بر این منوال گذشت. اکنون که طلاق واقع شده، دیگر آن دو جوان شاداب، شاداب نیستند؛ پیرپسر و پیردختر شده‌اند، با اعصاب و روان و ایمان فرسوده و آیندهٔ نامعلوم.
افسوس!

۲۴ تیر ۱۴۰۱

http://mazaheri.andishvaran.ir
#علی‌اکبر_مظاهری_اصفهانی _ #پایگاه_اندیشوران_حوزه

http://mazaheriesfahani.ir
#وبسایت_علی‌اکبر_مظاهری باز کردن / نظر دهید

2022-07-07 16:29:59 مؤمن و تهمت! (۳)

نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری

تهمت و بصیرت!

توجیه‌های ناموجّه

از روان‌ترین راه‌های ورود نفس پلید، بر میدان‌گاه ایمان مؤمنان، راه دین است.
از ویژگی‌های این راه، «توجیه‌پذیری» آن است.
آقایی از دوستان، که در کسوت هدایت و روحانیت است، بسیار غیب می‌کند و گاهی نیز تهمت می‌زند.
به او گفتم: چطور چنین آسان غیبت می‌کنید و چنین بی‌پروا، تهمت می‌زنید؟
می‌دانید چه گفت؟ آیا گفت: غیبت و تهمت که حرام نیست؟ نه! غیبت و تهمت بادبزن دل است؟ نه! عادت کرده‌ام و ترک عادت موجب مرض است؟ نه! هیچ‌کدام از این حرف‌های عامیانه را نگفت. در شأن او نبود که کاه‌های کهنهٔ عوام را باد دهد؛ بلکه با ژستی عالمانه، متعهدانه، روشنفکرانه، مؤمنانه، گفت: «پس چطوری بصیرت‌افزایی کنم؟»
آه از نهادم برآمد.
این همان پوستین دین را وارونه‌پوشیدن است؛ به فرمودهٔ حضرت امیر.
گفتم: مگر می‌شود از راه باطل، به حق رسید؟
اگر عامی و عادی بود می‌گفتی نه! امّا ایشان گفت: «باطل نیست. به منظور خیر است. برای بصیرت‌افزایی، باید افشاگری کرد.»
گفتم: حرف‌های نادرست چه؟ شما می‌دانید همهٔ آنچه می‌گویید، راست نیست؛ راستی و ناراستی، آمیخته است. ناراستی‌هایش یا دروغ است یا تهمت یا هردو؛ تهمت، آمیخته‌ای است از دروغ و غیبت.
گفت: «مهم، هدف است، که هدف من مقدس است. در جهاد هم گاهی بی‌گناهی کشته می‌شود.»
این همان قاعدهٔ باطل «هدف، وسیله را توجیه می‌کند» است؛ ماکیاولیستی و کمونیستی، امّا در لباس دین؛ همان پوستین وارونه. گناه این بیش از گناه ماکیاولیست‌ها و کمونیست‌هاست؛ زیرا استفادهٔ سوء از دین را نیز به همراه دارد.
سخنی به غایت زیبا از حضرت امیر در نهج‌البلاغه هست که منظور را، به‌کمال، بیان می‌کند:
«الْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ»؛ آن‌کس که به مدد شرّ، غلبه یافت (به‌واقع) مغلوب است. (پیروز شرور، شکست خورده‌ای زبون است.)
(نهج‌البلاغه، حکمت ۳۲۷)
کسی که با اسب لگام‌گسیخته باطل، بر میدان نبرد برآید و نامردانه به حریف ضربه بزند، اگرچه به‌ظاهر، پیروز شود، امّا به‌واقع، شکست‌خورده است.
این سخن حضرت، رایحهٔ عرشی دارد. معجزه است. در ردیف وحی نشسته است.

لعنت، به قصد قربت!

با آقایی مباحثه‌ای علمی داشتیم. نام آقایی به میان آمد که دیدگاهی متفاوت با دیدگاه دوستمان دارد. او را لعنت کرد.
گفتم: لعنت یک مسلمان! گفت: «او انحراف دارد.»
گفتم: امام خمینی، در کتاب چهل حدیث (اربعین)شان نوشته‌اند تا مطمئن نباشیم کسی با کفر از دنیا رفته است، نمی‌توانیم او را لعنت کنیم. سخن استادشان آیت‌الله شاه‌آبادی را نیز آورده‌اند که همین بوده است.
او سخن امام و آیت‌الله شاه‌آبادی را نپذیرفت و همچنان بر لعنت و غیبت و تهمتش باقی ماند.

عجبا! یعنی دین می‌تواند آدمی را چنین کند؟ دین که لطیف است و رحیم.
آری؛ «دین وارونه»، مانند «پوستین وارونه»، آدمی را وارونه می‌کند.
این انحرافات را نباید به پای دین نوشت.
دین راستین می‌تواند سیّد مهدی بحرالعلوم بسازد که وقتی کسی در مجلسی غیبت کرد، برآشفت، برخاست و گریست و تا خانه‌شان دوید.
آدمی که ببیند از دهان کسی مار و آتش بیرون می‌پاشد، طبیعی است که بترسد، برافروزد، بگرید و بگریزد.

۱۶ تیر ۱۴۰۱

http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
https://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir باز کردن / نظر دهید

2022-07-01 09:12:34 اول ذی‌الحجه، سالروز پیوند خجستهٔ امام علی علیه‌السلام و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها مبارک باد!

سالروز ازدواج امام علی و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیهما با عنوان روز ازدواج نامگذاری شده است. به همین مناسبت، از اول تا هفتم ذی‌الحجه را هفتهٔ ازدواج نامیده‌اند.

zil.ink/mazaheriesfahani?v=1 باز کردن / نظر دهید

2022-07-01 09:05:56 پدرم مجتهد و فقیه عالیقدر، و مادرم فاضله عارفه اهل قرآن و حدیث و دعا، و در نظر همه اقوام و خویشان با مهابت و احترام خاص بود.  معاش اقتصادی آنها بسیار مختصر و در حداقل بود که نمی‌خواهم بیشتر از این بگویم که شاید حمل بر خودستایی شود. مادرم هم که اهل سواد و فضل بود، در برنامه‌های عبادتی، مثل همین ماه مبارک رمضان یک شب نمی‌شد که ایشان دعای ابوحمزه را در سحر نخواند یا دعای افتتاح را در شب ماه مبارک نخواند آن هم با گریه و سوز مثال‌زدنی.پدرم یک زاد المعاد داشتند و یکی هم مادرم که از بس هنگام خواندن دعا گریه کرده بود با این‌که با دستمال اشک‌هایش را می‌گرفت باز هم حاشیه زاد المعاد پر بود از اثر اشک‌های ایشان.

در مورد قرآن کریم هم در ماه رمضان هر سه روز یک بار، قرآن را ختم می‌کرد و در غیر آن هم یادم نیست ولی احتمال زیاد به همین صورت بود. در زندگی هم هیچ وقت از هم گله‌ای نداشتند. با تمام مشکلات اقتصادی و کمبود امکاناتی که بود زندگی آنها در کمال لذّت و شادی بود. مادرم می‌گفت: یک روزی سفره را که انداخته بودم وقتی بچه‌ها آمدند و سر سفره نشستند که در سفره غذای کمی بود. به بچه‌ها گفتم که خیال می‌کنم سر سفره‌ای نشسته‌ای که همه چیز در آن هست، ولی فهمیدم که پدر از این حرف ناراحت شد و اشک در چشمانش جمع شد. خجالت کشیدم و همیشه می‌گفت پشیمانم که این‌قدر هم اسباب ناراحتی پدرتان را فراهم کردم. والدینم، در تربیت فرزند هم کاملاً مواظب بودند؛ اصلاً اخلاقشان خودش تربیت بود. وقتی پدر و مادری متخلّق به اخلاق اسلامی باشند اولاد خوب تربیت می‌شوند. قرآن می‌فرماید: شهر پاک ثمره‌اش به اذن خداوند پاک است.   یعنی شهر پاک، جامعه پاک و خانواده پاک محصولش پاک است. ما کوچک که بودیم مثلاً ۱۰ ساله، هیچ‌گاه به ما نمی‌گفتند که شما ضعیفید روزه نگیرید. خود مادرم ماه رجب و شعبان را روزه می‌گرفتند و در سایر ایام هم تا جایی که می‌توانستند روزه می‌گرفتند. به ما می‌گفت اگر روزه بگیرید برای شما شب تخم‌مرغ نیمرو می‌کنم و ما را تشویق می‌کرد که روزه بگیریم. در همان زمان، اول ماه شعبان و نیمه ماه و آخر ماه را روزه می‌گرفتیم؛ ماه رجب هم همین‌طور بود. پدر و مادرم خیلی حالات معنوی خوبی داشتند. به هر حال هر کدام همسر دارید بر استحکام و مودّت و محبت بیفزایید. همدیگر را درک کنید و بدانید که نهاد خانواده، نهادی الهی و روحانی است. آنهایی هم که ازدواج نکرده‌اند باید حتماً در مقام ازدواج باشند. فرهنگی که الان متأسفانه حاکم است که باید مثلاً در فلان تالار با تشریفات زیاد باشد همه خلاف است و باید کنار گذاشته شود. ازدواج‌ها باید خیلی ساده برگزار شود.

۱۰ تیر ۱۴۰۱

zil.ink/mazaheriesfahani?v=1 باز کردن / نظر دهید