سلام این متن رو لطفا همه تایپا بخونن چون ممکنه بدونن من چمه. از extj ها یه سوال دارم، من شرایطم رو توصیف میکنم و لطفاً بگید شما هم مثل من هستید یا نه، من اینجوری ام که حدودا نصف هر ماه رو خوشحالم میگم و میخندم و واقعا هم حس خوبی دارم، کارام روی برنامه پیش می‌ره و همه چی خیلی اوکیه، ولی نصف دیگه رو از درون ناراحتم، هی فکر میکنم که چرا دارم بار این زندگی رو به دوش میکشم، دیگه نمیتونم به هیچی بخندم و صبح تا شب رو در سکوت میگذرونم و تقریبا هرشب با گریه میخوابم، به سختی میتونم روی کارام تمرکز کنم و فقط ترجیح میدم توی تنهایی بشینم و فقط به یه جا زل بزنم، اینجوری هم نیستم که توی گوشی بچرخم فقط یه حالت هیچ کاری نکردن خاصی دارم و اگه ولم کنن همه روز رو میخوابم، خیلی انرژی پایینی دارم توی این مدت. این که دقیقا چه اتفاقی میفته که از اون انرژی میرسم به این رو نمیدونم اما همیشه همینه،توی تصورم نصف زندگیم توی سیاهی مطلق و نصف دیگه اش سفیدی مطلقه. شما هم اینطوری اید؟ میدونید من چمه؟ مشکل چیه؟ خسته شدم از این وضع اگه هر راهنمایی ای دارید بگید میخونم همه رو
