@Med_Shahrvand قسمت دوم ادامه از مراقبت های بعد از عمل جراح | هر شهروند یک امدادگر
@Med_Shahrvand
قسمت دوم
ادامه از
مراقبت های بعد از عمل جراحی
راه رفتن ، حرکت کردن:
روز بعد از جراحی به بیمار آموزش داده میشود تا چطور بتواند در تخت یا روی صندلی بنشیند و چطور توسط عصای زیر بغل یا واکر راه برود یا چطور اندامها و مفاصلش را حرکت دهد تا از خشکی آنها جلوگیری شود. در اولین فرصت حرکات کلیه مفاصل همه اندام های بیمار بخصوص اندام عمل شده و بخصوص مفصل نزدیک به محل عمل را شروع کند. گاهی اوقات این حرکات چند ساعت بعد از جراحی شروع میشود. این حرکات در ابتدا بصورت پاسیوPassive انجام می شوند یعنی یک نفر مفصل بیمار را خم و راست میکند. بعد از مدتی به بیمار آموزش داده می شود که خودش مفاصل مورد نظر را حرکت دهد.
مشکل دیگر ضعیف شدن تدریجی عضلات اندام عمل شده است. بنابراین طبق یک برنامه منظم بیمار حرکات نرمشی خاصی را انجام میدهد تا قدرت عضلات اندام را در حد متعادلی حفظ کند. چند روز پس از هر عمل جراحی، بیمار از بیمارستان مرخص شده به منزل میرود. در این مدت بیمار باید به نکات مهمی توجه کند. داروهایی که پزشک تجویز کرده، مراقبت از زخم، مراقبت از دستگاه تنفس، مراقبت از وضعیت روحی بیمار و نرمش هایی که بیمار باید انجام دهد از مهم ترین این نکات هستند.
@Med_Shahrvand
التیام زخم به موارد زیر بستگی دارد :
روند التیام زخم مجموعه وقایعی است پی در پی که در شرایط طبیعی موجب ترمیم زخم می شود که شامل :
الف - تغذیه مناسب :
گلوکز و چربی انرژی مورد نیاز بدن را تامین می کند. پروتئین در پاسخ ایمنی،رگ سازی و ترمیم زخم مؤثر است. ویتامین Aبرای تولید سلول جدیدمؤثراست. ویتامین Bکمپلکس نقش مهمی در قدرت کششی زخم و همچنین در پاسخ های ایمنی ایفا می کند. ویتامین C برای ساخت کلاژن ، حفظ قدرت کششی زخم ، پاسخ های ایمنی و حفظ تمامیت مویرگی مؤثر است . ویتامین E صدمات بافتی را کاهش میدهد . مس برای کلاژن سازی و فعالیت گلوبولهای سفید لازم است . آهن نقش مهمی در ساخت کلاژن و انتقال اکسیژن و ساخت هموگلوبین دارد . روی تقسیم سلولی را افزایش می دهد و روند اپی تلیوم سازی را افزایش می دهد . از مصرف کمپوت های و آب میوه های بازاری خود داری نمایید و در عوض تا میتوانید از میوه و آب میوه های طبیعی استفاده نمایید
ب - اکسیژن رسانی :
ترمیم زخم نیازمند اکسیژن کافی است و بعضی عوامل روند درمان را به تعویق می اندازد .عواملی که در اکسیژن رسانی به زخم باید به آن توجه نمود عبارتند از :
۱- تبادلات گازی نامناسب ناشی از بیماریهای زمینه ای مانند بیماریهای قلبی و تنفسی ، آسم ۲- کاهش اکسیژن رسانی ناشی از کم خونی ، مصرف سیگار ، آلودگی هوا ۳- پایین بودن فشار خون محیطی به دلیل بی کفایتی سیستم قلبی و عروقی و دهیدراتاسیون (کم آبی بدن ) و یا سایر اختلالات زمینه ای ۴- مشکلات عروق محیطی ناشی از بیماریهای عروقی و دیابت که از رسیدن اکسیژن کافی به زخم جلوگیری می کند .
ج - هیدراسیون ( آب رسانی ) :
آب بدن عامل مهمی در روند ترمیم زخم است پوست و بافتها نیازمند به آب رسانی و هیدراسیون داخلی دارند کمبود آب از طریق کم کردن سرعت متابولیسم بدن پروسه ترمیم زخم را با مشکل مواجه می سازد با توجه به اینکه پوست خشک مستعد ایجاد زخم مجدد می باشد .
د) سیستم ایمنی :
اگر وضعیت ایمنی بدن به دلیل استفاده از داروهای خاص مانند کورتیکواستروئیدها و یا بیماریهای خاص مانند دیابت ، ایدز ، شیمی درمانی و.... ( داروهای شیمی درمانی فقط برای بیماران سرطانی استفاده نمی شود بلکه در بعضی از بیماریها نیز مورد استفاده قرار می گیرد مثل روماتیسم مفصلی ) دچار مشکل باشد زخم به راحتی التیام نمی یابد .
