سوران امین‌زاده چشم پزشک دانش آموخته دانشگاه تهران
” پورِ سینا” برنامه تلویزیونی مستندگونه ای است که در مورد زندگی بزرگان معاصر پزشکی ایران است و از شبکه یک پخش می شود. با دیدن این مستند معمولا با ابرقهرمانی رو به رو می شوید که از هر لحاظ سرآمد است و در حال خدمت به کشور. این ها چگونه تربیت شده اند ؟ آیا پزشکان تربیت شده چند سال اخیر هم اینگونه اند؟ چرا دکتر مرندی در حالی که در آمریکا مطب داشته است با شور و شوق به ایران بر میگردد اما پزشکان جوان امروزی برای مهاجرت به آمریکا صف اول هستند؟ تفاوت در چیست؟ تفاوت در شخصیت هاست یا در سیستم آموزشی یا در شرایط اجتماعی؟شرایط اقتصادی چطور؟ شرایط اوایل انقلاب با اکنون چه تفاوتی کرده است که این شکاف رفتاری را شاهد هستیم؟
با سقوط حکومت پهلوی موجی از امید ، روشنفکران و آحاد جامعه را در برگرفت. چشم انداز پیشرفت کشور با رهایی از استبداد به مانند روح تازه ای بود که در کالبد بی رمق مردم دمیده شد. شروع جنگ اما آب سردی بود که بر این کالبد ریخته شد. فرار سرمایه های مادی و انسانی از کشور شدت گرفت اما هنوز عده زیادی از مردم حاضر بودند برای کشورشان فداکاری کنند. چشم انداز بهبود اوضاع ، نور امید را در دل آنان زنده نگاه داشته بود . و این گونه بود که برخی از آنان که پزشک بودند ، شدند (( پورانِ سینا )) و مستندشان هم ساخته شد.
در سال های اخیر ، اوضاع اقتصادی کشور سیر نزولی طی کرده و جامعه پزشکی نیز به نوبه خود از این سراشیبی سقوط بی نصیب نمانده است. کما اینکه هم مهاجرت و هم میل به مهاجرت طبق آمار سیر صعودی کم نظیری طی کرده است. پزشکان اغلب به لحاظ مادی و رفاهی در سطح قابل قبولی زندگی می کنند( یا شاید میکردند) ، بنابراین میل به مهاجرت در این قشر صرفا جنبه مالی ندارد و باید دنبال علل دیگری بود. تریبون های رسمی مدام از افق های روشن صحبت میکنند ، اما شرایط جاری کشور چیزی غیر از این مدعا را نشان می دهد. این افق در بهترین حالت سایه روشن است. همین یک دلیل کافی است که جامعه پزشکی کشور پا به پای سایر اقشار جامعه یا در حال رفتن باشد، یا در فکر رفتن ، یا در آرزوی رفتن. بنابراین اگر ۲۰ سال بعد برای برنامه “پورِ سینا” سوژه ای نیافتید ، علتش را در اکنون جستجو کنید.
