.
کاش ما هم در فهرست آقای شیندلر جایی داشتیم.
——
——
طمع‌تان بیشتر از همیشه شده است آقایان.
همه چیزمان را با هم می‌خواهید.
این طمع و وقاحت اما برای شما مصونیت ایجاد نمی‌کند، باور کنید.
.
-اینطور نمی‌مونه-
——
در تمام مسیر می‌دانستیم که ما را به قربانگاه می‌برند اما باز هم ساکت نشستیم و منتظر ماندیم تا مرگ.
نه فریادی، نه تقلایی.
مبادا آرامش‌شان به هم بخورد.
-خوش اقبال‌های وقیح-
——
خوب تربیت‌مان کرده‌اند.
مردمی از پیش باخته،
تسلیم شده.
تمام غرهایمان در اینجا سروصدای بیهوده‌ی ذهن ماست.
انگار بعد از کتک خوردن در دعوایی نابرابر در ذهن‌مان مرور می‌کنیم که باید چه می‌کردیم و نکردیم.
و خشم.
خشم روی خشم.
———
خودم را می‌گویم
نمی‌دانم چه کنم.
@metalman1
