یادداشت محقق عدم لزوم اتحاد جهت احتیاط در اقتدای محتاط به | مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام
یادداشت محقق
عدم لزوم اتحاد جهت احتیاط در اقتدای محتاط به محتاط
در بحث نماز جماعت بین فقها اتفاقی است که مأموم نمی تواند در نماز منجز خود، به نماز احتیاطی امام اقتدا کند؛ زیرا شاید امام مأمور‌به واقعی نبوده است و مأموم به کسی اقتدا کرده است که مأمور به نماز نبوده است. اما آیا مأموم در نماز احتیاطی خود می تواند به نماز احتیاطی امام اقتدا کند یا خیر؟
مرحوم سید در این فرض فرموده است که: «يشكل اقتداء المحتاط بالمحتاط إلا إذا كان احتياطهما من جهة واحدة» و قریب به اتفاق محشین عروه این تفصیل را از ایشان پذیرفته‌اند که اگر جهت احتیاط مأموم و امام یکی باشد اقتدای مأموم به إمام جایز است. برای مثال اگر هر دو از جهت اینکه از روی جهل، سوره را ترک کرده‌اند-بنابر وجوب سوره در نماز-، نماز را اعاده می کنند یا از این جهت که هر دو از روی غفلت، جلسه استراحت را ترک کرده‌اند نماز را اعاده می کنند، در این دو صورت، هر یک می تواند به دیگری اقتدا کند.
ولی حق این است که «اتحاد جهت احتیاط» نمی تواند معیار صحیحی برای جواز اقتدای محتاط به محتاط باشد؛ زیرا می توان فروض متعددی بیان کرد که اتحاد جهت نیست، ولی اقتدا صحیح است.
ادامه بحث و متن کامل مقاله را اینجا بخوانید: https://b2n.ir/q33294
