این روزا که موسیقی های آبکی و آماده درحال خفه کردنمان هستند، باید منتظر موسیقی حقیقی بمانیم.
موسیقی ای که هدف از خلقتش پول و شهرت و آمار و ارقام نباشد؛ موسیقی ای که رسالت اش آگاهی ذهن های خفه شده در منجلاب سطحی نگری است. موسیقی حقیقی وابسته به شخص یا اشخاص نیست؛ موسیقی حقیقی صدای درد خفه شده است، صدای ناله های جوان تنها، انگیزه فکرهای خسته، باریکه نور پرفروغ در تونل ناامیدی، مشت محکم کسی که میداند و ...
موسیقی حقیقی راهی به سوی زندگی حقیقی است و فقط روح های حقیقی قادر به درک آن هستند.
چند روز پیش، یکی از به اصطلاح هنرمندان سینمای ایران، به معنای واقعی کلمه به تمسخر و تحقیر رپ پرداخت؛ بدون هیچ توضیح و نقدی! شخصی که خودش را هنرمند میداند به خود اجازه داده تا سلیقه هنری عده کثیری از جامعه را مورد تمسخر قرار دهد. مطمعن باشید که موسیقی و هنر حقیقی در طول زمان جواب دندان شکنی به او میدهد و آن گوجه گندیده را تبدیل به ربّی خوشرنگ میکند بطوری که در آینده ای نزدیک حتما مجبور به عذرخواهی و ابراز پشیمانی میشود.
باید منتظر روزی باشیم که موسیقی حقیقی دونه به دونه کاسب های هنرمندنما را از افکار اجتماع پاک کند.
@MilakoArt
