مدتها، یکی از ناراحتی ها و سوالاتِ همیشگیِ تهِ ذهنم، اختلاف | میلان نیوز
مدتها، یکی از ناراحتی ها و سوالاتِ همیشگیِ تهِ ذهنم، اختلاف و دشمنیِ بعضی از مردم کشورم با همدیگه به عناوینِ مختلفِ قومیتی، دینی-مذهبی، فرهنگی، زبانی و … بود؛
میدیدم که آدما بدونِ اینکه اکثرا حتی دلیلشو بدونن از هم متنفر بودن و به دنبال کوچکترین بهانه برای دعوا و توهین.
یا همیشه برام سوال بود این جوک های قومیتی رو کی میسازه و دنبال چی هستن از این کار. عرب و لُر، ترک و کُرد، شیعه و سنی، اهواز و آبادان، سنندج و کرمانشاه، رشت و انزلی، خرم آباد و بروجرد و کرمان و زاهدان و تبریز و تهران و … مثالهاییِ که به ذهنمون میرسه.
گاهی یه دلایلی هم میشنیدم اما هیچوقت واقعا نفهمیدم دلیل و ریشه ی این همه نفرت چیه. تنها چیزی که به ذهنم می رسه اینه که تخمِ این نفاق خیلی قبل ترها به وسیله ی دشمنانِ این ملت به عمد کاشته شده برای سواستفاده های خودشون. نمیخوام ریشه ای و کارشناسی به این قضیه نگاه کنم چون نه در تخصصِ من هست نه سوادم در این حوزه اجازه میده اظهارنظر جدی بکنم، فقط میخوام بگم به عنوان یه شهروند ایرانی، خیلی خوشحالم که تازگیا میبینم مردمم فارغ از زبان و نژاد و دین و فرهنگ و قومیتشون، دلشون برای هم میتپه و همدیگرو دوست دارن. خوشحالم که میبینم باهم می‌خندیم و باهم گریه میکنیم، با اینکه همو نمی‌شناسیم.
این روزا دیگه بهش نمیگیم خراب شده، به فکر ترک کردنشم نیستیم. به قول بچه های شریف با دست های مشت شده میگیم: «سفر چرا؛ بمان و پس بگیر...»
این روزا به شدت به ایرانی بودنم، به اینکه هم وطن و هم خاک شماهام با غرور افتخار میکنم.
این “ایران خانم ما” این روزها خیلی زیباست و البته امیدوارم دیگه واسه ی همیشه همینجور بمونه واسمون و این همدلی و تفاهم رو توی جنبه ها و موضوعاتِ دیگه هم ببینیم . باید انقدر هوشیار و با سواد باشیم که نذاریم دیگه کسی بینِ ایرانی جماعت اختلاف و دودستگی بندازه.
