گاهی که قلمم از گریه ها و گلایه ها پر می شه دلم می خواد مثل قد | صفحه دکتر مینا آقازاده
گاهی که قلمم از گریه ها و گلایه ها پر می شه دلم می خواد مثل قدیما غصّه ها رو روی کاغذ خالی کنم اما می بینم غم، غلیظ تر از اونه که جاری بشه و اگه هم نوشته بشه این روزها کسی اشک کسی رو نمی خونه...ناگزیر لب می بندم و به این فکر می کنم بهتره خیلی حرفا پشت سدّ لب ها بمونه ! وقتی گوشی برای شنیدن نیست ، گفتن گزینه ی خوبی نیست اما... چه خوبه قبل از اینکه پیر بشیم بزرگ بشیم!!! قبل از اینکه به جبر زمانه ، مرگ ، شعله ی زندگی مون و خاموش کنه خودمون آگاهانه شراره های حسادت ، بدخواهی ، تنفر ، ریاکاری، خیانت و...خاموش کنیم و نذاریم آتش این خصلت ها در وجودمون گُر بکیره چون دود این ها اول تو چشم خودمون می ره و داغی این دردها اول خودمون و بعد دیگران و می سوزونه کاش قبل از اینکه به ضرورت روزگار، طبیعت ، تنمون رو تجزیه کنه با دستای خودمون عقده ها و گره ها رو باز کنیم که بی شک زلال زیستن زیباتر از آلوده و کدر زندگی کردنه.
شما وقتی از ناملایمت ها و نامرادی های زندگی سرریز می شید چه کار می کنید حرفاتون و می ریزید تو خودتون یا رو کاغذ ؟ یا می ریزید رو گونه هاتون...؟
