هر زمان بالهای عشق شما را در بر گرفت خود را به او سپارید ، ه | ✯مـعـحزـہ ڪـائـناتــــــے ★
هر زمان بالهای عشق شما را در بر گرفت خود را به او سپارید ، هر چند که تیغ های پنهان در بال و پرش ممکن است شما را مجروح کند ! ... و هر زمان که عشق با شما سخن گوید او راباور کنید ، هر چند دعوت او رویاهای شما را چون باد مغرب در هم کوبد و باغ شما را خزان کند ... زیرا همچنان که عشق شما را تاج بر سر می نهد به صلیب نیز می کشد و همانطور که شما را می رویاند ، شاخ و برگ شما را هرس میکند و همچنان که تا بلندای درخت وجودتان بالا می رود و ظریف ترین ترین شاخه های شما را که در آفتاب می رقصند نوازش می کند ، همچنین تا عمیق ترین ریشه های شما پایین می رود و آنها را که به زمین چسبیده اند تکان می دهد ... عشق شما را چون خوشه های گندم دسته میکند ... آنگاه شما را به خرمن کوب از پرده ی خوشه بیرون می آورد ... و سپس به غربال باد ؛ دانه را از کاه می رهاند ، و به گردش آسیاب می سپارد تا آرد سپید از آن بیرون آید ... سپس شما را خمیر می کند تا نرم و انعطاف پذیر شوید ، و بعد از آن شما را بر آتش مقدس می نهد تا برای ضیافت مقدس خداوند نان مقدس شوید ... عشق با شما چنین رفتارهایی میکند تا به اسرار قلب خود معرفت یابید وبدین معرفت با قلب زندگی پیوند یابید ... وقتی که عاشق میشوید مگویید خداوند در قلب من است، بلکه بگویید : من در قلب خداوند جای دارم و گمان نکنید که زمام عشق در دست شماست ، بلکه این عشق است که اگر شما را شایسته ببیند حرکت شما را هدایت میکند ... عشق را هیچ آرزو نیست مگر آنکه به ذات خویش دررسد ... اما اگر شما عاشقید و آرزویی را می جویید ، آرزو کنید که ذوب شوید و همچون جویباری باشید که با شتاب می رود و برای شب آواز می خواند ... آرزو کنید سپیده دم برخیزید و بالهای قلبتان را بگشایید و سپاس گویید که یک روز دیگر از حیات عشق به شما عطا شده است ... آرزو کنید که هنگام ظهر بیارامید و به وجد و هیجان بیاندیشید ، آرزو کنید که شب هنگام با دلی حق شناس و پرسپاس به خانه باز آیید ، و به خواب روید ، با دعایی در دل برای معشوق و آوازی بر لب در ستایش او ... جبران خلیل جبران
