2023-07-07 11:30:22
#بیاموزیم
#درست_بنویسیم
همزه، الفهمزه عربی را نباید با الف در فارسی اشتباه کرد. همزه در فارسی جزو واج های صامت است و فقط در اول کلمات و پیش از مصوت آغازین می آید. مانند ءارامش (آرامش)، ءابی (آبی)، ءاسان (آسان).
اما همزه در عربی جزو مصوت هاست و با صداهای کوتاهِ فتحه، کسره و ضمه در اول، وسط و پایان کلمات به کار می رود. مانند أحمد، رأفت، ضیاء
به این ترتیب، نکته ای که باید به آن توجه کنیم این است که همزه عربی در وسط و پایان هیچ کلمه فارسی نمی آید و هر کلمه ای چنین بود بدانید که عربی است. بنابراین برخی کلمات فارسی که به اشتباه همزه در آنها آمده نادرست است و نباید به کار رود. پس،
ننویسیم بنویسیم
پائیز پاییز
آئین آیین
بگوئید بگویید
جائی جایی
آئینه آیینه
پائین پایین
روئین رویین
بوئیدن بوییدن
روئیدن روییدن
بحرف «ب» چند نقش را در فارسی ایفا می کند:
1 ـ حرف اضافه: به صورت «به» میان دو واژه بیان نسبت می‌کند و به هیچ وجه به کلمه بعد از خود نمی‌چسبد. مانند «هرچه کردیم به چشم کرمش زیبا بود.»
تبصره- تنها در مورد «بدین، بدان، بدو، بدیشان و بدانان» استثنا وجود دارد که جدا نوشته نمی شود.
2- نشانه زینت: «ب» بر سر برخی از افعال می نشیند و تنها برای زینت آن به کار می رود و معنای فعل را تغییر نمی دهد. مانند: بنشست، برفت، بگفتند.
3- نشانه زمان فعل مضارع التزامی و فعل امر: در این حالت نیز همواره به فعل می چسبد. مانند برو، بنشینم، بخوان، برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر، اين بگفتند و روان گشتند زود.
نکته مهم: در حالتی که «ب» بر سر افعالی که با الف مفتوح و مضموم آغاز می شود، بنشیند با اتصال آن، «الف» از سر فعل حذف می شود. افعالی مانند اندوخت، افکند، افتاد، اندیشید. پس،
ننویسیم بنویسیم
بیانداخت بینداخت
بیافکند بیفکند
بیافتاد بیفتاد
بیاندیشید بیندیشید
تبصره ـ در مواردی که همزه آغازین مکسور باشد «الف» حذف نمی شود؛ مانند ایستاد (از مصدر اِستادن): بایستاد
4- «ب» صفت ساز و قیدساز: «ب» بر سر برخی اسم ها، صفت و قید می سازد. در این حالت باید به کلمه بعد از خود بچسبد. مانند: بشدت، بسرعت، بجد، براستی، بجا، براحتی.
ننویسیم بنویسیم
به شدت بشدت
به سرعت بسرعت
به جد بجد
به راستی براستی
به ویژه بویژه
به سزا بسزا
به جا بجا
به نام بنام (مشهور)
به ندرت بندرت
به تفصیل بتفصیل
به تدریچ بتدریج
@moallemshad
6.3K views08:30
م
