قیام حداقلی و قیام حداکثری کجای دین در خطر بود؟ یک جمله کلی | مباهله قرن21
قیام حداقلی و قیام حداکثری
کجای دین در خطر بود؟
یک جمله کلیشه ای و پرتکرار این است که دین در خطر بود و امام حسین(ع) به هدف امر به معروف و نهی از منکر قیام نمودند! اما کجای دین در خطر بود؟ نمازخوان فراوان، حجاب رعایت، حج پابرجا، قاری قرآن زیاد... از کدام منکر باید نهی می شد که نیاز به قیام داشت؟ . در واقع باید به دو نوع نگاه به قیام امام حسین(ع) توجه نمود: ۱. قیام حداقلی ۲. قیام حداکثری
قیام حداقلی نگاه آن گروه و دسته است که اصرار دارند حرکت امام حسین(ع) را احیاگر فرایض فردی و برخی از عبادات جمعی معرفی کنند. آیا احیا نماز هدف حضرت نبود؟ قدر مسلم بود. ایشان با وجود خطر جانی و کمبود نیرو در میانه آن جنگ نابرابر به اقامه نماز جماعت پرداختند. اما این نگاه، نگاه حداقلی به آن قیام بزرگ، پرهزینه و خونین است. در نگاه دوم، نگاه حداکثری به اهداف قیام، معنای تاکیدات حضرت بر امر به معروف و نهی از منکر جامع تر قابل درک است. امام خطر بزرگی را برای نظام اسلامی متصور بودند. این خطر بزرگ از جانب حاکم جائر و طاغوت، اصل و اساس دیانت را تهدید میکرد. آن منکر بزرگ بی نمازی یا بی حجابی نبود، آن منکر بزرگ‌مبارزه با حکومت غیرمشروع بود. بزرگترین معروف اقامه حکومت اسلامی و بزرگترین منکر حیات حکومت طاغوت است. نفس وجود طاغوت، ظلم است و انسان مسلمان به دستور قرآن باید کافر به طاغوت باشد.
