عصارخانه در قدیم به آسیابهای مخصوصی اطلاق میشد که از آنها برای خرد کردن مواردی چون سنگ و زردچوبه و فلفل و امثالهم استفاده میشد یا مواد نباتی و روغنی، مثل کرچک و غوره و غیره را به داخل آن میریختند تا روغن یا آب آنها گرفته شود.
عصارخانه عبارت از محوطهای بود که در وسط آن دو قطعه سنگ گرد بر روی هم قرار داشت و این دو قطعه سنگ از یک طرف با اهرمی به یک رأس چهارپا، مثل الاغ یا شتر یا قاطر یا اسب متصل بود. با حرکت کردن حیوان، که به صورت دورانی صورت میگرفت، سنگ روئی آسیاب به حرکت درمیآمد و با گردش این سنگ، آنچه از موادی که به وسط سنگ مزبور ریخته میشد، نرم میگردید. در قسمت بالای سنگ متحرک جایگاهی بود که مواد خردشونده را داخل آن میریختند تا از داخل سوراخ به زیر سنگ رفته و خُرد گردد.
@mobarakeh3