2022-02-22 09:59:02
آغاز جنگ آتلانتیست گرایان و اوراسیا گرایان
حدود یازده ماه پیش در مطلبی در مورد احتمال بالای جنگ میان روسیه و اکراین سخن گفتیم که در واقع این جنگ جنگی ژئوپلیتیک است که فراتر از اختلافات ارضی میان دو جمهوری سابق شوروی یست بلکه نبرد اصلی میان دو اندیشه در جغرافیای سیاسی است، یک سو اوراسیاگرایانِ ملی گرای روس قرار دارند و دیگر سو آتلانتیک گرایانِ لیبرالِ عمدتا آنگلوساکسون!
طلایه دار این روزهای مقابله با مسکو، برعکس هفت دهه گذشته به جای واشینگتن، لندن و بریتانیاست! گویی آنگلوساکسون های شرقِ آتلانتیک علاقه ای به احیای "جنگ سرد" نوین با اسلاوهای اوراسیایی ندارند، در عوض برادرانِ جزیره نشینشان در پی احیای "بازی بزرگ" و تعبیر رویاهای قرن نوزدهم با این هماورد دیرین هستند.
اگر ایرانِ قرن نوزده را بازنده بازی بزرگ آن روزهای روس و انگلیس بدانیم، اما دوقرن پس از آن در این این رویداد جدید ایران دیگر نباید تنها نظاره گر غیر فعال این حوادث باشد، صد البته به مانند گذشته سیاست بی طرفی منش و روش ایران خواهد بود اما این بی طرفی باید کنش گرانه باشد و بروز و ظهور ایران به عینه آشکار گردد.
صد البته ایران علی رغم رابطه خوب با کرملین، زیاده خواهی ها و کشور گشایی های مسکو را چه در سال ۲۰۰۸ و چه درسال ۲۰۱۴ به رسمیت نشناخته و مورد تائید قرار نداده است، سیاست ایران همواره به رسمیت شناختن مرزهای بین المللی بوده است، این از آن جهت است که امروز هم مانند گذشته جمهوری های خود خوانده شرق اکراین نیز به رسمیت شناخته نخواهند شد.
اما از منظر منافع ملی، فرسایشی شدن این جنگ و نداشتن برنده قطعی در این جنگ در بلند مدت به سود ایران خواهد بود، از آنجا که همواره شکاف میان دارندگان حقِ ناحق وتو به سود ایران تمام شده است، این بار هم اگر سیاستی قوام گونه به کار بندیم، بسی فرادست تر از آذرآبادگان پیش دست ماست. به هر روی این جنگ، آغاز نظم چند قطبی در جهان آینده است و شایسته است ایران یکی از قطب های آن باشد.
محمد وفاپور
@PoliticalSt
@tamadonIrSt
612 viewsMohamad, 06:59
M
