سوریه آینه‌ی عبرت نظام سیاسی ایران به گونه‌ای سامان یافته است | محمدحسین غیاثی
سوریه آینه‌ی عبرت نظام سیاسی ایران به گونه‌ای سامان یافته است که یک رفرمیست یا نوآور یا مصلح الزاماً بایستی قبلا خود در درون همین نظام بوده باشد. جزو آن. مصلح، متهم یا حتی مجرم فقط از درون هرم قدرت با آن پوسته‌ی سختش. در ایران کسی از بیرون هرم قدرت عملاً راهی به اصلاح نظام ندارد. بیرونی‌ها غالباً فقط مردمان هستند که اجازه دارند هر چند سال بین آنها که در داخل هرم قدرت رقابت می‌کنند داوری کنند. برای یکی هورا بکشند. به یک نفرشان رأی بدهند تا او بالاتر برود. به دیگری رأی ندهند و قس علیهذا. شورای نگهبان در این دوره درون‌بودگی نظام را به روشنی تعریف و شفاف و فرموله کرده است تا هرگونه سوءتفاهمات بین همان‌ها که در درون‌نظامند رفع و مشخص شود و اسباب دلخوری‌ها پیشاپیش زدوده گردد و هم روی دست بیرونی‌ها آب پاکی ریخته شود تا مزاحم دستگاه قدرت نشوند. از ابتدای انقلاب و در کشاکش نبردهای سیاسی، مناسبات قدرت بین عده‌ای کم و مشخص دست‌به دست شده است. آقای دکتر مهرزاد بروجردی رییس دانشکده‌ی امور بین‌الملل ویرجینیاتک کوشش زیادی در احصاء دست‌اندرکاران مناسبات قدرت در جمهوری اسلامی کرده است. فهرست ذیل که از صفحه‌ی فیس‌بوک ایشان برداشته‌شده، بخش مهمی از قدرتمندان 4 دهه‌ی اخیر ایران را نشان می‌دهد که از قضا تقریباً همه‌ی کاندیداهای اصلی ریاست‌جمهوری همین دوره را نیز شامل می‌شود: «تعداد افراد در بعضی از مشاغل مهم بعد از انقلاب: ولی فقیه: ۲ نخست وزیر: ۵ فرمانده کل ارتش: ۶ رئیس جمهور: ۷ رئیس سازمان صدا و سیما: ۷ فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: ۹ رئیس کل بانک مرکزی: ۱۱ رئیس قوه قضاییه: ۱۱ دادستان کل کشور: ۱۳ شهردار تهران: ۱۶ اعضای شورای انقلاب: ۲۷ معاون رئیس جمهور: ۴۸ عضو شورای نگهبان: ۴۹ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام: ۶۰ وزیر: ۲۲۲ عضو مجلس خبرگان: ۲۷۱ نماینده مجلس: ۱۹۸۸ این لیست بر اساس اطلاعات موجود در کتاب زیر تهیه شده است: Mehrzad Boroujerdi and Kourosh Rahimkhani, Postrevolutionary Iran: A Political Handbook (Syracuse University Press, 2018).» وضعیت کنونی کشور که از نظر حکمرانان عالی و بی‌نظیر است، محصول چهار دهه فعالیت همین گروه محترم است و هر دوره انتخابات، افرادی از درون همین گروه در رقابت با افرادی دیگر که آنها هم از همین گروه هستند، قرار می‌گیرند. سوریه 23 میلیون جمعیت دارد. بهتر است بگوییم داشت. 3 میلیون از این جمعیت علوی است. قدرت در دست علویان است. مناسبات بین همین اقلیت دست به دست می‌شود و می‌چرخد. آنها آنقدر بد حکومت کردند که اکنون 12 میلیون از این ملت آواره و صدها هزار نفرشان کشته شده‌اند. امیدوارم این گروهی که در جمهوری اسلامی قدرت را در دست گرفته‌اند و مناسبات را در بین خود دست به دست می‌کنند نیم‌نگاهی نیز به همپیمانان علوی خود کنند. آن نوع حکومت‌داری وقتی نتوانست کشوری به کوچکی سوریه را اداره کند به طریق اولی نمی‌تواند کشوری به وسعت و عظمت ایران را سامان ببخشد!
نویسنده: محمدحسین غیاثی تاریخ انتشار: 25 اردیبهشت 1400
