یک میلیارد و ۲۶۱ میلیون و ۴۴۰ هزار ثانیه «بی‌خوابی اجباری»! | محمدصادق زمانی(نوشته‌وشعر)
یک میلیارد و ۲۶۱ میلیون و ۴۴۰ هزار ثانیه «بی‌خوابی اجباری»!
به قلم: محمدصادق زمانی
چشم‌هایت را ببند… بستی؟ حالا خیال کن، فقط خیال کن که ۴۰ سال حتی برای یک دقیقه هم نخوابیده باشی! نه این‌که نخواهی بخوابی؛ نه! نتوانی بخوابی!
خیالش را بکن که محکوم شده باشی به «بی‌خوابی اجباری» آن هم به مدت چهل سال! یعنی یک میلیارد و دویست و شصت و یک میلیون و چهارصد و چهل هزار ثانیه! خیالش را بکن که تمام آرزویت این شده باشد که بتوانی یک ثانیه، فقط و فقط یک ثانیه، بخوابی!
چه خیالِ ترسناکی! چه تصورِ وحشت‌آوری! حتی خیال کردنش هم زَهره‌ی شیر می‌خواهد. فقط باید «رجب رشیدی نسب» باشی تا بتوانی این خیال را در واقعیت ببینی و با این «خیالِ ترسناکِ عینیت یافته در واقعیت» زندگی کنی؛ آن هم نه برای یک ساعت و یک روز و یک هفته و یک ماه و یکسال، بلکه برای ۴۰ سال!
فقط باید «رجب رشیدی نسب» باشی که از سن ۱۷ سالگی تا به الان نتوانی بخوابی حتی با خوردن ۹ قرص خواب قوی در هر شب و بعد به دل کوه و طبیعت بزنی به امید آن‌که شاید زمان زودتر بگذرد و شب سریع‌تر به روز برسد.
فقط باید «رجب رشیدی نسب» باشی که در جبهه به رگِ خوابت ترکش خورده باشد، رگ خوابت نابود شده باشد و محکوم به «بیداری دائمی» شده باشی تا بتوانی بگویی:«سخت ترین درد، بی‌خوابی است…».
فقط باید «رجب رشیدی نسب» باشی تا این بیت زیبا از حضرت سعدی در وجودت حلول کرده باشد:
سرِ آن ندارد امشب که برآید آفتابی چه خیال‌ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی
نشانی اینستاگرام و کانال تلگرام: @mohammadsadeghzamani1
