شماره1091 بیشتر بشناسیم حسینعلی هروی حافظ پژوه، شارح، مت | موزه و مرکز اسناد آموزش و پرورش گناباد
شماره1091
بیشتر بشناسیم
حسینعلی هروی حافظ پژوه، شارح، مترجم و استاد دانشگاه در سال ۱۲۹۷ در در کوی سرپیر گرگان متولد شد. پدربزرگ وی حبیب الله خان سررشته‌دار، عضو محکمه حقوق استرآباد و جد اعلایش حاج شیخ عبدالصمد خان مقصودلو موقرالملک از چهره‌های سرشناس گرگان بودند.
او پس از اتمام تحصیلات ابتدائی در گرگان، به تهران رفت و دوره ی متوسطه را در آنجا گذراند. سپس در سال 1322 دوره ى لیسانس زبانهاى خارجى را در دانشسراى عالى گذراند. او از شاگردان بدیع‌الزمان فروزانفر بوده است. در سال ۱۳۲۴ به عنوان دبیر زبان فرانسه در آموزش و پرورش مشغول به کار شد. او در سال‌های ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۸ رئیس آموزش و پرورش و رئیس فرهنگ شهرستان گناباد بود و به عنوان اولین لیسانسه ی شاغل به خدمت در گناباد شناخته می‌شود.
سپس به دانشکدۀ معقول و منقول الهیات و معارف اسلامی منتقل شد. در سال ۱۳۳۴ برای ادامه ی تحصیل عازم فرانسه شد و در دوره ی دکترای مدرسه عالی «السنه شرقی» دانشگاه پاریس نام‌نویسی کرد و موفق به دریافت درجه دکترا در رشته فرهنگ و تمدن اسلامی شد. او پس از بازگشت با سِمت استادیاری در دانشکده الهیات مشغول و تا درجۀ دانشیاری نیز پیش رفت و به تدریس، تألیف، مقاله‌نویسی و ترجمه روی آورد و وی مدتی رئیس کتابخانۀ مؤسسۀ وعظ و خطابه شد.
تسلطش بر زبان فرانسه موجب شد تا کتب معروفی چون «فرهنگ البسه» از راینهارت پیتران دُزی، «زندگی نامه داستایوسکی» از هانری تروا، «درس‌هایی برای خوش زیستن در زندگی زناشویی» آندره موروا و یک جلد از کتاب «تاریخ بزرگ جهان» را ترجمه کند. ترجمه ی کتاب «فرهنگ البسه ی مسلمانان» در رشته ی ترجمه ی ادبی، برنده ی جایزه ی سلطنتی در سال ۱۳۴۵ گردید. رساله ی دکترای او در سال ۱۳۴۹ دربارهٔ «مذاهب موجود در خلیج فارس» در دانشکده ی الهیات به تصویب رسید.
بزرگترین سبب شهرت هروی، کتاب چهار جلدی «شرح غزل‌های حافظ» است که حاصل ۱۵ سال فعالیت و تحقیق اوست که در سال ۱۳۶۷ منتشر شد.
این ادیب گلستانی سرانجام در ششم اردیبهشت 1372 به دلیل بیماری قلبی در تهران درگذشت و بنا به وصیتش در امام زاده عبدالله گرگان در جوار بستگان خود به خاک سپرده شد.
#مدیر_دهم
به رسم امانت از کانال گناباد قدیم
موزه و مرکز اسناد آموزش و پرورش گناباد هم تاریخ و هم خاطره بازی https://t.me/moozehgonabad .
