2022-07-26 09:06:54
#کلیدهای‌تربیتی
در تربیت دینی هیچ چیز مثل دفاع عقلانی از تشیع مهم نیست.
و یک راه دفاع عقلانی، اتکای به منابع شیعی در نقل فضائل اهل بیت علیهم‌السلام است.
به این مقاله استاد یوسفی غروی دقت بفرمایید.
٢٥ ذی‌حجه، سال روز نزول افتخار آفرین سوره انسان:
﴿ويُطعمون الطعامَ على حُبِّهِ مسكيناً ويتيماً وأَسيراً﴾ (انسان ٨)
اطعام مسکین و یتیم و اسیر در یک روز بود، نه سه روزنقلی که می‌گوید اهل بیت(علیهم السلام) سه روز پیاپی غذای خود را به فقیر و یتیم و اسیر دادند و تمام این مدت گرسنه ماندند، وحتی در برخی کتب بنا به نقلی منسوب به جابر بن عبدالله انصاری گفته شده که حسنین (علیهما السلام) از شدت گرسنگی می‌لرزیدند!، منشأ این نقل از منابع اهل سنت است نه از امامان ما (علیهم السلام).
روایت امام صادق(علیه السلام) از آن واقعه بنا بر آنچه در تفسیر قمی ودر تفسیر مجمع البیان به نقل از تفسیر قمی آمده، این است که:
«نزد حضرت فاطمه(علیها السلام) مقداری جو بود. با آن «عَصیدة» (کاچی، نوعی حلوا) درست کردند. هنگامی که آماده شد و آن را پیش رویشان گذاشتند مسکینی آمد و گفت: مسکینم، رحمت خدا بر شما باد.
امیرالمؤمنین(علیه السلام) برخاست و یک سوم آن‌را به او داد.
طولی نکشید که یتیمی آمد و گفت: یتیمم، رحمت خدا بر شما باد.
امیرالمؤمنین(علیه السلام) برخاست و یک سومِ دیگر را به او داد.
سپس اسیری آمد و گفت: اسیرم، رحمت خدا بر شما باد.
امیرالمؤمنین(علیه السلام) یک سوم باقیمانده را به او داد.
بدین ترتیب خودشان آن‌را نچشیدند. و خدای سبحان این آیات را در شأنشان نازل کرد.»
همان طور که مشاهده میشود در روایت امام صادق(علیه السلام) تمام ماجرا در یک روز بوده نه سه روز.
شیخ مفید نیز در کتاب «مسار الشيعة»، تاریخ این ماجرا را در شب بیست وپنجم ذي الحجة، یعنی مجموعاً در یک شب، و نزول سورۀ انسان را در فردای آن، روز بیست وپنجم گفته است.
نکتۀ دیگر راجع به روزه بودن اهل بیت(علیهم السلام) در آن روز و نیز علت روزه، در این روایت حرفی از نذر و روزه و افطار نیامده و می‌ماند تعبیر آیۀ شریفه که می‌فرماید ﴿يُوفُونَ بِالنَّذْر﴾(انسان: ٧) واز آن فهمیده میشود که این روزه به عنوان وفای به یک نذر بوده.
شیخ مفید در کتاب «مسار الشیعة» سخن از روزه آورده و بر اساس سخن ایشان این نذر، نذر روزه و این اطعام به هنگام افطار بوده.
اما این.که سبب این نذر چه بوده؟ آیا حسنین(علیهما السلام) مریض بودند و این روزه به نیت شفای ایشان بوده؟ و آیا این نذر پیش یا پس از به کار بستن راههای طبیعی درمان بوده؟ گرچه همۀ اینها محتمل است اما نقل معتبری در این خصوص نیست ونمی‌توان به طور حتم نسبت داد.
اما راجع به روزه بودن حسنین(علیهم السلام)، شیخ مفید گرچه نزول آیه را در حق امیرالمؤمنین، حضرت فاطمه، امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) بیان کرده اما تصدق و روزه بودن را تنها به امیرالمؤمنین و حضرت فاطمه(علیهماالسلام) نسبت داده و حرفی از روزه بودن حسنین (علیهما السلام) نیاورده.
دربارۀ ذکر فضائل اهل بیت (علیهم‌السلام) و الگوگیری از آن بزرگواران، مرحوم شیخ صدوق حدیثی از امام رضا(علیه السلام) نقل می‌کند به این مضمون که
مناقب وفضائل ما اهل بیت را از خودمان بگیرید واز مخالفانمان نقل نکنید؛ زیرا مخالفان ما دربارۀ فضائل ومناقب ما اخباری را جعل کرده‌اند!؛ «إنّ مخالفينا وَضَعُوا أخباراً في فضائلنا!» ای کاش به مفاد این فرمایش امام رضا(علیه السلام) عمل می‌شد..
اگر فرضاً هیچ ملاکی برای ترجیح روایت امام صادق(علیه السلام) بر خبرِ منقول از دیگران نمی‌بود همین غیرطبیعی بودنِ سه روزِ پیاپی گرسنگی کشیدن و اکتفا به آب، و عدم اهتمامِ سرپرست خانواده به تهیۀ غذایی دیگر در هر روز پس از هر انفاق، خصوصاً با آن وصفِ منقول نسبت به حسنین(علیهما السلام) که می‌لرزیدند و با آن شدت ضعفی که نسبت به حضرت زهرا(علیها السلام) نقل میشود، و نیز با ترسیم چنین تصویری از پیامبر رحمت(صلّی الله علیه وآله) که سه روز پیاپی از اهل بیتش بی‌خبر باشد!، اینها قرائنِ استبعادی و نشانه‌های غیرواقعی بودن آن خبر است.
و با معلوم شدن این حقیقت که آنچه در واقعۀ ایثار و از خودگذشتگی در اطعام به مسکین و یتیم و اسیر روی داد در یک شب بوده است نه در سه شب، دیگر جایی برای طرح چنین اشکالی نمی‌ماند که چرا امیرالمؤمنین (علیه السلام) به مفاد سفارش پیامبر(صلّی الله علیه وآله) مبنی بر «لا صدقةَ وذو رَحِمٍ محتاج» عمل نکرده باشد و کودکان خردسال و به شدت نیازمند خود را بر دیگران مقدم نکرده باشد.
و جهت اطلاع اینکه طرح این اشکال از سوی بنیانگذاران سلفی‌گری، إبن تیمیّه و شاگردش إبن قیّم جوزیّه، و به عنوان دلیلی برای انکار شأن نزول آیات مربوطه در فضیلت اهل بیت(علیهم السلام) بوده است، که اساس آن مبتنی بر نقلی است بی‌اعتبار که ناقلش تنها خودشانند!
684 viewsedited 06:06
