امروز از صبح غزلی از سعدی را با خودم زمزمه می‌کنم... به خصوص این بیتش را که: دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت من آزادی نمی‌خواهم که با یوسف به زندانم چقدر شرحِ احوالِ آنهایی است که با عزیزانشان در خانه‌ها و قرنطینه‌ها مانده‌اند! و اصلاً تمام این غزل چقدر مناسبِ حالِ این روزهاست... @mostafa_kochaki 25 viewsedited 14:28
