دستاورد این همه رنج چیست؟ ۱.'دستاورد این همه رنج چیست؟' این پ | رخداد تازه(مصطفی مهرآیین)
دستاورد این همه رنج چیست؟
۱."دستاورد این همه رنج چیست؟" این پرسش را شاید بتوان مهم ترین پرسش اینروزهای جامعه ایران دانست که اهل اندیشه،بویژه ایدئولوگ های نظام سیاسی حاکم، باید به آن پاسخ دهند.
۲.در دوره معاصر ما دو تصور از خود داشته ایم که طبعا باید مبنای همه کارهای ما قرار گرفته باشد.تصور اول ما این بوده است که ما " عقب مانده ایم،ما از جهان عقب افتاده ایم".آیا تحمل صد سال رنج و مصیبت ما را از عقب ماندگی نجات داده است؟ واقعا شرایط امروز زندگی ما به گونه ای است که بگوییم اکنون ما مترقی و پیشرفته شده ایم.ما توان خلق هیچ چیز جدید نداریم.ما حتی دیگر مونتاژ خوب هم انجام نمی دهیم.تصویر دوم این بوده است که ما از خویشتن خود دور شده ایم و باید به خویشتن خود باز گردیم.آیا این تصویر که شاید بتوان بزرگترین شارح آن را علی شریعتی و آل احمد و آیت الله خمینی دانست به پاسخ خود دست یافته و ما پس از سالها تحمل رنج و مصیبت اکنون به خویشتن خود دست یافته ایم و به مردمانی ناب و اصیل تبدیل شده ایم که شایسته عنوان "خویشتن خویش" باشیم.
۳.ما فقط رنج کشیده ایم و این رنج کشیدن هیچ دستاوردی نداشته است: نه مترقی شده ایم و نه اصیل.ما فقط خود را بیشتر و بیشتر از دست داده ایم.ما همه چیز خود را قربانی دو توهم ساخته ایم که هیچ کدام به ما تعلق نداشته اند: ما نه غربی بوده ایم که بخواهیم غربی و مترقی شویم و نه مسلمان ناب بوده ایم که بخواهیم مسلمان ناب شوییم.ما مردمانی ساده دل بوده ایم که فقط خواسته ایم مثل همه مردمان جهان زندگی کنیم.زندگی نکرده ایم چون ما قربانی توهم دو زندگی از پیش تمام شده ایم: هم ترقی پایان یافته است و هم اصالت.بگذارید ساده زندگی کنیم و کمتر رنج بکشیم. تنها زندگی کردن است که خواستن اش شایسته رنج کشیدن است و نه هیچ توهم دیگر.
