نامه همسر تاجزاده به همسر رهبر جمهوری اسلامی ایران سرکار خ | فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)
نامه همسر تاجزاده به همسر رهبر جمهوری اسلامی ایران
سرکار خانم منصوره خجسته باقرزاده سلام علیکم
این اولین نامه‌ای است که به عنوان همسر یک زندانی سیاسی، در سال نو، برای شما می‌نویسم. از آن‌جا که جواب سلام واجب است، امیدوار بودم نامه‌ی پیشین را پاسخ گویید. ولی درعین‌حال بی‌جواب گذاشتن آن مرا از وظیفه آگاهی رسانی به شما بازنمی‌دارد. شاید بپرسند چرا همسر رهبر را مخاطب سوالات مربوط به ایشان قرار می‌دهم؟ پاسخ این است که فعلا نقد رهبر و نوشتن نامه سرگشاده از نظربازجوها گناهی نابخشودنی و مستوجب کیفر است و هنوز در مورد نامه نگاری به اعضای بیت ایشان دستوری صادر و اجرا نشده است.
سرکار خانم خجسته
من از روز اول عید بنا داشتم با شما در باب ستمی که به زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان می‌شود، سخن بگویم و بار دیگر بپرسم که آیا در زمان بازداشت همسرتان در رژیم گذشته هم این‌گونه رفتار می‌شد؟ و اگرنه چرا در جمهوری اسلامی و حکومت روحانیون، برخلاف سنت پیامبر (ص) و ائمه معصومین (ع) با مخالفین چنین غیراصولی و‌خشن و غیرانسانی برخورد می‌شود.
سرکار خانم
بناداشتم در مرقومه‌ی نوروزی‌ام شما را از نمونه‌هایی از برخوردهای غیرانسانی با زندانیان آگاه کنم اما خبر عجیب و تأسف‌باری که امروز شنیدم مرا برآن داشت که عجالتا همین یک فقره «تبعید یک زندانی سیاسی اندیشمند از اوین به زندان دماوند» را عنوان کنم.
امروز وقتی برای مراسم شب‌هفت استاد ارجمندم، بانوی فرهیخته و خدمتگزار، سرکار خانم زهرا شجاعی به بهشت زهرا رفته بودم، همسر عزیزم در تماس تلفنی به من گفت که آقای مدنی را به دماوند برده‌اند. فکر می‌کنید واکنش من چه بود؟ ذوق زده پرسیدم واقعا برده‌اند دماوند که چند روزی کنار خانواده باشد؟
همسرجان دلش نیامد بلاهت مرا به رویم بیاورد و گفت نه عزیزم او را به درخواست بازجوهای اطلاعات و با دستور قضایی به زندان دماوند منتقل کرده‌اند. آه از نهادم برآمد وقتی یاد مشکل زانودرد هم‌نام شما منصوره خانم اتفاق همسر دکتر مدنی افتادم که راه رفتن و به خصوص بالا رفتن از پله را برایش سخت کرده و حالا ملاقات‌ها نه در پایتخت بلکه در شهری دیگر باید انجام شود و با دردسرهای تازه.
واقعا عیدی از این بهتر نبود که به خانواده مظلوم این جامعه‌شناس ارجمند، که حاصل پژوهش‌های اجتماعی‌اش را سخاوت‌مندانه حتی در اختیار بازجوها گذاشته، بدهند؟ و آیا در این شب قدر عمل صالحی نبود که آقایان آمر و عامل انجام دهند و یا لااقل در این شب‌های عزیز بدنامی‌شان را بیشتر نکنند!
خواهر عزیز!
دوست دارم شما از همسرجانتان بخواهید به این پرسش خانواده‌های زندانیان سیاسی، بلکه همه‌ی شهروندان، پاسخ دهند که تا کی قرار است به جای پاسخ مقتدرانه به تهدیدات خارجی، فشار بر مردم را و خصوصا بر منتقدان محترم اسیرشان که دیوارشان از همه کوتاه‌تر است، زیاد کنند؟!
و البته سوال دیگری هم یادم آمد: رهبر پیام تسلیت درگذشت دکتر زهرا شجاعی را، که به عنوان اولین مدیر زن در جمهوری اسلامی،صادقانه و خالصانه و‌بی منت در وزارت آموزش و‌پرورش، وزارت کشور و ریاست جمهوری خدمت کرد، خطاب به چه کسی دادند؟
امروز بر سر مزار ایشان بیش از همیشه مرگ را به خود نزدیک دیدم شاید آخرین سوال این باشد که ما باورمندان به جهان آخرت چرا از عاقبت خود نمی‌ترسیم.
با تشکر از توجه‌تان و با آرزوی تقدیری نیکو برای ملت عزیزمان در این شب قدر
