انقلاب ۱۴۰۱ چقدر رخ داده است؟ (بخش دوم) سلمان معمار این | مستضعفین تی‌وی | Mostazafin.TV
انقلاب ۱۴۰۱ چقدر رخ داده است؟ (بخش دوم)
سلمان معمار
این "#ایران_برساخته" و "#ایران_واقعی" فاصله نجومی دارند. رابطه بین این دو کاملا قطع نیست اما دو چیز مجزاست. فعالان صاحب این تصویر می‌خواهند با تهییج مردم آن را واقعی کنند. انگار که از درون آینه به سمت واقعیت فشار بیاوری. بزرگ‌نمایی می‌کند و جایزه می‌دهد. این یک مرحله جلوتر از جنگ خلیج فارس است. دست درازی تصویر به واقعیت. فشار روانی روزهای اولیه به قدری بود که با صرف گشت زدن در مجازی آماده افسردگی و انفجار بودید. احساس گناه می‌کردید. چنین فشاری در ۸۸ نبود. انگار کل سال ۹۸ را در یک هفته بریزید. شاید به همین دلیل بود که قطع شدن اینترنت ضربه مهمی به جریان وقایع زد.
ارتباط بین واقعیت و برساخت به کلی قطع شد. اما این بار یک اتفاق بسیار جالب افتاد. زندگی در ایران مجازی کاملا مستقل ادامه پیدا کرد. و فاصله بیشتر و بیشتر شد. معترضین در ایران واقعی در خانه بودند اما در ایران مجازی به پایتخت رسیده بودند. و جالب‌تر اینکه این ایران مجازی تنها راه ارتباطی ایرانیان خارج از کشور شد. در غیاب واقعیت، تصویر کاملا جایش را گرفت. بخشی از مهاجرین به واقع تصور می‌کردند (و شاید بکنند) که انقلاب شده است. سرکوب گسترده‌ای در جریان است. سکوت ایران نه از سر آرامش بلکه بخاطر قطعی نت و خفقان است. پس اگر در ساعات پایانی نباشیم در دهه فجر که هستیم. شاهین نجفی امان‌نامه می‌دهد. فلانی تقسیم غنایم می‌کند. دیگری فرمان حمله ۲۴ ساعته به تهران می‌دهد. حیرت آور است.
از کارداشیان تا جی کی رولینگ هم از این انقلاب بزرگ حمایت می‌کنند. راجر واترز مورد جالبی است. در عین آگاهی و اشاره به برنامه سوریه سازی اصلا متوجه نیست دارد با رسانه سعودی صحبت می‌کند و عملا بخشی از همین تصویر می‌شود. در واقع وقتی #فرا_واقعیت جای واقعیت را می‌گیرد حتی #آگاهی هم کافی نیست. به دوست مهاجر نگرانم می‌گفتم باید باشی و ببینی، #رسانه کافی نیست. وقتی داده‌ها دروغ آمیز باشد قدرت پردازنده تعیین کننده نیست. ورودی، ورودی مهم است.
حالا سوال اینجاست: چرا رهبر چند ماه یکبار فوت می‌کند ولی باز هم مخاطب پای این تصویر می‌نشیند؟ چون دوست دارد در این تصویر زندگی کند. این "انقلاب مجازی" صرفا ساخته رسانه‌ها نیست. کاربران هم در آن مشارکت دارند. آنها در واقع رویای خودشان را در ایران مجازی می‌بینند. و شبکه اجتماعی به آنها این فرصت را می‌دهد که در این رویا زندگی کنند. با دوستان هم فکرشان انقلاب کنند. هشتگ زدن مثل فریاد زدن می‌شود. لایک کردن مثل باور کردن. ریتوییت مثل لبیک. ربات و آلبانی نشینان و سعودی هم می‌توانند جو دهند و دستکاری کنند. راه می‌افتند به آنلاین شاپ‌ها فشار می‌اورند که باید ببندی. انگار که بازار واقعی را ببندند. #سلبریتی‌ها و شاخ‌ها در این دنیا مثل روشنفکران و رهبران هستند. حتی یک فوتبالست می‌تواند به قله انقلاب برود. استوری فلان بازیگر خارجی مثل بیانیه سیاسی یک کشور می‌شود. آنها در این تصویر زندگی می‌کنند.
اما واقعیت. واقعیت واقعی است. و مثل عصای موسی، اژدها را بی‌معنا می‌کند. و حاضران تازه می‌فهند چیزی که می‌دیدند تصویر بود. عده‌ای افسرده می‌شوند، عده‌ای بیدار و عده‌ای هم ترجیح می‌دهند لذت تصویر را ادامه دهند. اما به شرطی که عصا انداخته شود. تا وقتی پنجره باز نشود، هواشناسی مرجع است.
