روابطی میان انسان‌ها وجود دارد که اگرچه شالوده‌ی آن به طور عمده بر انگیزه‌های خودخواهانه‌ی پنهانی بنا شده است،
ذرّه‌ای هم از آن دوستی حقیقی و اصیل را در بر می‌گیرد،
که آن را ارزشمند می‌کند.
از این رو،
در این جهانِ پر از کاستی،
تا حدی می‌توان این گونه رابطه را دوستی نامید. این دوستی از روابط عادی،
که بیش‌تر روابط را تشکیل می‌دهند،
بسیار برتر است.
در روابط عادی چنین است که اگر می‌دانستیم آشنایانمان در غیاب ما چه چیزهایی درباره‌ی ما می‌گویند،
حتی یک کلمه با آنان سخن نمی‌گفتیم.
.
نویسنده: آرتور شوپنهاور
متن از کتاب
در باب حکمت زندگی
.
.
.
پیشنهاد مطالعه کتاب
کتاب در باب حکمت زندگی
@mrpsychologist
