بعضی آدم‌ها، بعضی حرف‌ها را می‌زنند که شیرین است، منطقی است و | موسیقی ما

بعضی آدم‌ها، بعضی حرف‌ها را می‌زنند که شیرین است، منطقی است و درست است؛ اما به کارِ کسی نمی‌آید. آدم به آن آدم نگاه می‌کند و می‌گوید آقای محترم، خانمِ عزیز؛ شما خودتان به این حرفی که می‌زنید چقدر عمل کرده‌اید که حالا انتظار داشته باشید دیگران به آن عمل کنند. مثلا شما که نسخه‌ی «عشق» برای آدم‌ها می‌پیچید؛ اصلا خودتان عاشقی کرده‌اید؟ اما وقتی استاد «محمد اسماعیلی» این‌چنین تاکید می‌کند که در اوج ماندن، البته که از به اوج رفتن دشوارتر است، آدم با گوشت و خونش لمس می‌کند.

مشخص نیست اگر او با این سرپنجه‌های طلایی و آن شکوهِ نوازندگی در هر کشورِ دیگرِ دنیا فعالیت می‌کرد، حالا جایگاهش در موسیقی دنیا کجا بود؟ یا نه اصلا در همین سرزمین، چنین عارف‌مسلک زندگی نمی‌کرد و عطشِ بیش‌تری داشت برای خودنمایی. او اما مبرا از تمامِ این اضافات، در همه‌ی سال‌‌های فعالیتش که حالا به چندین دهه می‌رسد، فقط و فقط به موسیقی اندیشید. با شهناز و کسایی و بهاری مجالست کرد و تلاش کرد تا قابلیت‌های تازه‌ای از سازش را نشان دهد. می‌خواهید او را بشناسید، بروید دونوازی‌هایش را با استاد «پایور» مشاهده کنید. دوباره و هزار باره.
@musicema