2022-08-31 08:59:27در دل تاریک‌ترین قسمت‌های اتوبان، چراغ جلوِ ماشین‌‌مان خراب شد. باید مسیر را هرجور شده طی می‌کردیم تا به مقصد برسیم. ماشین‌ها با سرعت از کنارمان رد می‌شدند و ما ناگزیر بودیم آهسته و با ملاحظه حرکت کنیم. آرزو می‌کردیم کاش کسی جلوتر از ما و آرام حرکت کند تا ما از نورش برای حرکت استفاده کنیم. این خواسته‌ی زیادی نبود، اما آن‌لحظه برای ما تمام چیزی بود که از جهان می‌خواستیم.
در زندگی عین این داستان اتفاق می‌افتد؛ آدم‌ها گاهی در تاریک‌ترین لحظات زندگی‌شان، بدون نور، وسط مسیرهای صعب و ناگزیر گیر می‌افتند و ما آن ماشین‌های بی‌تفاوتیم که با سرعت از کنارشان عبور می‌کنیم.
چه خوب اگر کمی چراغ راهشان باشیم تا از تاریکی عبور کنند و به نور برسند. چه خوب اگر از دردهای آدم‌ها بی‌تفاوت عبور نکنیم و گاهی هم نور جهانِ کسی باشیم.
ف
