عجب شقّ‌الغزل هایی شده با رویِ ماهِ او پُرم از شعرهایی که نگفتم از نگاهِ او قطارِ عقل می‌پیمود ریلِ روزگارم را؛ که دیدم ناگهان چپ کرد سمتِ ایستگاه او همیشه اشتباهی بود آن لبخند شیرینش و من شاعر شدم امروزه از آن "اشتباه" او چه سهل آشفته‌ام خواندند این مردم نفهمیدند پریشانست حالـم دستِ موهای سیاه او "زلیخا! وصل، ممکن نیست حتی با دَمِ تهدید که یکسانست احسان و شکنجه در نگاه او #امیرحسین_اثنی‌عشری #نبض_شعر @nabzeshear 248 views£@t€m€h , 11:21
