در سال ۱۹۷۰ ریچارد ایسترلین نکته جالبی را مطرح کرد، اینکه اگر | 👣وارثان فروید👣
در سال ۱۹۷۰ ریچارد ایسترلین نکته جالبی را مطرح کرد، اینکه اگر وضعیت اقصادی یک جامعه از حد رفاه اولیه ارتقا پیدا کند، ثروتمند شدن بیشتر آن جامعه تاثیری در شادکامی افراد ندارد. ایسترلین دلیل این عدم تغییر شادکامی را با مفهوم مقایسه اجتماعی توضیح داد، او گفت اگر افراد به صورت فردی افزایش سرمایه پیدا کنند چون از بقیه ی افراد برتری پیدا می کنند شادکامی بیشتری خواهند داشت، اما اگر همه ی افراد جامعه ارتقا پیدا کنند دیگر این تفاوت به چشم نمی آید و حس برتری تجربه نمی شود، به زبان ساده اگر وضعیت مالی شما تنها در میان دوستان و خویشاوندان تان افزایش پیدا کند موجب شادکامی شما خواهد شد(حس برتری)، ولی اگر همه ی اطرافیان شما همراه با خودتان ارتقا مالی پیدا کنند دیگر موجب شادکامی شما نمی شود(حس برابری). این یعنی بعد از برطرف شدن احتیاجات اولیه زندگی ،شادکامی و ناخرسندی ما در زندگی بیش از آنکه به واقعیت و شرایط زندگی ما ارتباط داشته باشد، به مقایسه ی ما با دیگران ربط دارد، این یعنی جامعه ذهن ما را با خصومت و حسادت به دیگری تربیت کرده است تا با عشق و انسانیت. از کودکی شادکامی را با تفوق و برتری بر دیگران برای ما تعریف کرده اند تا صلح و وحدت با آنها. اگر در مقایسه ها از دیگران برتر باشیم نوعی حس شادکامی سطحی و اگر با دیگران برابر یا از آنها پایین تر باشیم نوعی سرخوردگی را تجربه می کنیم، این موضوع یعنی بیشتر رنج های ما در زندگی ناشی از قیاس ها و افکار و ذهنیات خودمان است. یعنی اگر در همین شرایطی که دارید کسی پیدا می شد و با مغز شما کاری می کرد که نتواند شما را با دیگران مقایسه کند، شما الان بسیار راضی و رضایتمند از شرایط کنونی زندگی تان بودید و دست از سرزنش خود برمی داشتید. لحظه ای چشمان خود را ببندید به رنج هایتان بیندیشید و ببینید منشا کدام یک از آنها مقایسه کردن است، تفکر به این مفهوم بار رنج را تا حد زیادی کاهش می دهد.
