'سوئینی تاد' کلاس درس کارگردانی تأتر است برای همه آنهایی که اد | نقدنگار
"سوئینی تاد" کلاس درس کارگردانی تأتر است برای همه آنهایی که ادعای تأتر و هنر دارند. "محمد نیازی" با برگرداندن اشعار نسخه اصلی نمايشنامه به فارسی، طراحی دکور و صحنه پردازی،طراحی حرکات فرم، بازی گرفتن از بازیگران، تمرین آواز و دادن میزانسن نور و رنگ تجربه ای به غایت لذت بخش برای مخاطب فراهم کرده است و این تجربه میسر نمی‌شود مگر اینکه کارگردان، تأتر و آواز را سخت دوست داشته باشد چون مجبور است ساعت ها و روزها و چه بسا سالها صرف مقدمات نمایش و مشاوره با همکاران و تمرین با بازیگران کند و این کار رو چند برابر سخت تر می‌کند چون باید بازیگرانی انتخاب کند که علاوه بر بازی بر روی صدا و لحن خود نیز کنترل داشته باشند که خوشبختانه نتیجه این همه زحمت کاری در خور ستایش و احترام است و این کار منتقد را برای ایراد گرفتن از قسمت های مختلف نمایش سخت تر می‌کند. چگونه از دکور حرفی نزنیم وقتی به اندازه ساخته شده و بیشترین و بهترین استفاده از تک تک اجزای آن می‌شود. چگونه از نورپردازی دفاع نکنیم وقتی با یک نور و یک مه به بهترین شکل فضاسازی صورت می‌گیرد یا جایی‌که با نور بین صحنه ها کات می‌خورد. چگونه از خانم لاوت و بازی بی نقص و اندازه او متعجب نشویم... چگونه از صدای زیبای جوانا تعریف نکنیم... چگونه از آن مأمور تيمارستان دوست داشتنی که با مدت اجرای کم خود در ذهن ما ماندگار می‌شود صحبتی نکنیم... و تمام این "چگونه" ها نشان دهنده این است که کارگردان و عوامل به نحو احسن کار خود را انجام داده اند و همین که بدانند شبی توام با هیجان و لذت برای مخاطب فراهم کرده اند، بزرگترین نازشست برای آنها خواهد بود.
