عشق يك احساس نیست ، یک تحول روحی است ، که انسان از خود فراتر | نغمه های سكوت
عشق يك احساس نیست ، یک تحول روحی است ، که انسان از خود فراتر می رود ، و تبدیل به انسانی میشود ، مهربانتر ! بخشنده تر ! صمیمی تر ! پذیرنده سختیها آنهم با شادی ! و ..
و همه اينها ، نه اینکه بخاطر معشوق خود چنین کند ، بلکه تبدیل مي شود به موجودی که ویژگیهای فوق از وجودش ساطع مي شود .
مثل خورشیدی که نور میتابد ، بدون آنکه دنبال جای تاریک بگردد ؟، بلکه ذاتش تابیدن نور است . اگر نتابد مرده است .
و انسان تنها موجودیست که هسته مرکزی وجودش ، مشعل تابانی است بنام عشق .
و تا لایه های بیرونی که چون حجاب روی آن را گرفته ، برداشته نشود ، آن مشعل به فروزان شدن مشتعل نمی شود .
و معشوقه زميني ماموریتی جز تخریب این حجابها ندارد .
و بدا بحال آن کس ، که دل در گرو آن معشوق ببندد ، و او را حجاب پرتاب بیکرانه عشق خود کند .
