گزیده ای از سخنان حضرت مولانا عبدالغفار نقشبندی امام جمعه ی مو | کانال رسمی مولانا عبدالغفار نقشبندی
گزیده ای از سخنان حضرت مولانا عبدالغفار نقشبندی امام جمعه ی موقت مسجد جامع قاسمی راسک./19دیماه99
مولانا عبدالغفار بیانات خویش را با موضوع یأس و ناامیدی جوانان در این برهه از زمان شروع کردند،
مولانادر ادامه با بیان این که؛بزرگترین شکست،شکست عشقی و اقتصادی نیست، بلکه بزرگترین شکست یأس و ناامیدی ، دلسردی و افسردگی و قبول شکست و عدم تلاش برای خیزش و قیام مجدد هست به جوانان توصیه کردند، که باید از فراز و نشیب های زندگی با امیدواری و تلاش و توکل بر خداوند فعالیت های خویش را ادامه داده، هرگز مایوس و ناامید نشوند .
امام جمعه موقت شهرستان راسک در بخش دیگری از بیانات خویش در رابطه به نامه ی حضرت شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید به رهبر معظم انقلاب خاطر نشان کردند: مضمون و محتوای نامه حضرت شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید حفظه الله به رهبر معظم انقلاب آیت الله خامنه ای( مدظله العالی) خواسته تک تک افراد جامعه اهل سنت است، نامه حضرت شیخ الاسلام که در هفته جاری به مقام معظم رهبری نوشته بود ، عمدتاً حول محور دو موضوع بوده است، نخست؛ عدم انتصاب شایستگان اهل سنت در سمت های کلان مدیریتی بود، که این دغدغه را همواره بنده ی حقیر و سایر نخبگان، نوابغ و کنشگران بلوچ، بارها مطرح کرده‌اند اما تاکنون با گذشت ۴۲ سال از عمر نظام ،احدی از مسئولین نتوانسته به آن پاسخ قانع‌کننده‌ای به اهل سنت بدهد.! مولانا در ادامه افزودند؛ در طول مدت ۴۲ سال تا به حال از میان ۱۸ کرسی وزارتخانه‌ها و ۳۱ کرسی استانداری ها حداقل یک صندلی هم به اهل سنت واگذار نشده،! سهم اهل سنت در نیروهای مسلح چند درصد است؟؟!؟؟ به خدا سوگند این سخنان افراط و زیاده گویی نیستند، و از روی تعصب تندروی نیز نیستند، بلکه این ها درد و یکسری حقایق تلخ هستند، مسئولین عزیز پاسخگو باشند، در طول مدت ۴۲ سال چه تعداد از مراکز فرماندهی را، اعم از؛ مراکز فرماندهی، ارتش ، سپاه و نیروهای انتظامی را در اختیار اهل سنت گذاشته‌اند؟ مسلماً پاسخ هیچ است! مولانا عبدالغفار در ادامه فرمودند ؛ ما از رهبر معظم انقلاب استدعا داریم که در نهادهایی که منسوب به ایشان هستند (باعنوان هایی همچون نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در امور اهل سنت) نماینده ولی فقیه و مشاورینی از اهل سنت انتخاب کنند تا اهل سنت راحت تر و بدون پرده بتوانند مشکلاتشان را با ایشان مطرح نمایند! امام جمعه ی موقت مسجد جامع قاسمی در ادامه فرمودند؛ اما موضوع دوم نامه ی مرسوله ی حضرت شیخ الاسلام به رهبر معظم انقلاب؛ در خصوص اعمال فشارها و رفتارهای سلیقه‌ای و تصمیم گیری های فراقانونی برخی از مسئولین در امورات مذهبی اهل سنت هست. این موضوع نیز از موضوعات بسیار نگران کننده ی این روزهای جامعه ی اهل سنت است، که یکی دو هفته قبل خلف الرشید مولانامحمدعمرسربازی رحمة الله علیه جناب حافظ مولانا عبدالله و هم اکنون حضرت شیخ الاسلام حفظ الله و به تبع آن جناب مولانا مطهری از استان خراسان به آن پرداخته‌اند. مولاناعبدالغفار در ادامه خاطر نشان کردند؛ واقعاً به چه حقی؟!!. طبق کدامین قانون برخی از مسئولین به خود، حق مداخله در امورات مذهبی اهل سنت را می دهند؟! بر اساس قانون مصرّح جمهوری اسلامی ایران در بند ۱۲ قانون اساسی کشور؛ اقلیت‌های مذهبی اعم از؛ اهل سنت و غیره آزادی تام در انجام مراسمات و امورات مذهبی خویش دارند. مهمترین مراسم عبادی اهل سنت نمازهای آنها هستند که در مساجد انجام می شوند، مساجدی که هیچگونه بودجه و اعتباری از دولت دریافت نمی کنند و توسط علما، با گدایی و دست درازی به سوی عزیزانشان، پس از رنج و مشقت های فراوان در طی سالیان متمادی به پایه تکمیل می رسند. مولانانقشبندی در ادامه فرمودند؛ طبق فقه اهل سنت مردم حق دارند پیش‌نماز های خودشان را، خودشان تعیین کنند. هر پیش نماز و امام مسجدی که مردم از او ناراضی باشند و به هر نحوی به زور برمردم تحمیل بشود نه تنها نماز پشت سر او روا نیست بلکه، طبق نصّ صریح پیامبرصلی الله علیه و سلم آن امام ملعون و ملعون و ملعون بارگاه الهی است. مساجد و مدارس ما از دوران صدر اسلام تاکنون استقلال خود را داشته اند و هم اکنون که نظام ما با نام و پسوند زیبای اسلامی مزین هست و نام الله بر پرچم مملکتمان نقش بسته، اگر در این نظام و سیستم اهلسنت نسبت به مساجد و مدارس خویش، آزرده خاطر باشند، پس به کدامین نظام و سیستم دل ببندند؟! از رهبر معظم انقلاب که پدر معنوی ملت شریف ایران هستند عاجزانه درخواست داریم جلوی افرادی را که با هر نام و نشان و هر ایده و مرام و هر طرح و برنامه‌ای که می‌خواهند برای مساجد و مدارس اهلسنت تصمیم گیری کنند را بگیرند. حضرت مولانا حافظ عبدالغفارنقشبندی در ادامه سخنان خویش؛ سالگرد ترور ناجوانمردانه سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی را توسط استکبار جهانی بار دیگر محکوم نموده این ضایعه بزرگ
