یک راهکار برای رسیدن به سکوت و سکون این است که ذهن را از مزاحمت‌های خارجی که ممکن است باعث تشویش آن شود حفاظت کنیم. این کار را با دور نگهداشتن خود از نیروهای نفاق‌افکن و زیانبار انجام می‌دهی که سلامت تو را تهدید می‌کنند. به بیانی دیگر، تو عقب‌نشینی می‌کنی و در اعماقت پنهان می‌شوی.
زولیکا گفت: راهکار دوم سخت‌تر بدست می‌آید چرا که با ترفند‌های ظریفی سروکار دارد که ذهن را نه از نفوذ‌های بیرونی بلکه از تداخلات درونی خودش حفظ می‌کند. در این مورد، از آنجا که محرک آشوب از درون می‌آید، هیچ راهی برای فرار و عقب‌نشینی به درون وجود ندارد، چرا که خود ذهن مشوش و در تلاطم است. بنابراین، فرد باید این تشویش را با تمرکز بر موضوعی، مانند یک تصویر، ایده یا صدا متوقف کرده و درنتیجه آن را ثابت کند.
زولیکا گفت: ثبات محصول انضباط و تمرین است. این شامل توقف مناظره درونی با تمرکز بر یک موضوع، یا گسترش آگاهی یا ترکیب با آن سکوت بزرگی می‌شود که در فراسوی تمام محدودیت های فکری است.
...آشفته نبودن معنایش این است که چیزی نتواند توجه تو را از مرکز احساس وضعیت ذهنی منحرف کند.
یادداشت های منتشر نشده تایشا آبلار
@nagualism
