«هنگامى که گرد و غبار حوادث ناشناخته بر مى خيزد، و پيچيدگى هاى فتنه به هنگام تولّد نوزاد آن آشکار مى شود و باطن آن ظاهر مى گردد، قطب و محور آن بر جاى خود قرار مى گيرد و آسياى آن به حرکت در مى آيد، (به هوش باشيد و) با احتياط گام برداريد»
امام عليه السلام در اين عبارت گاه، فتنه را به جنينى تشبيه مى کند که به طور پنهانى پرورش پيدا مى کند و ناگهان متولّد مى شود و گاه همانند آسيايى مى شمرد که نخست قطب و محور آن را برپا مى سازند و سپس سنگ آسيا به چرخش در مى آيد.
تجربيات تاريخى نيز نشان مى دهد که واقعاً فتنه ها چنين اند; مراحل کمونى دارند که بر اثر عوامل مختلف اجتماعى شکل مى گيرد; ناگهان انفجارى رخ مى دهد و آن چه در درون جامعه است، ظاهر مى شود."
