علم و معنویت - شواهد علمی زندگی پس از مرگ

2022-06-13 17:00:45 بررسی صحبت‌های دکتر کیوان یحیی درباره‌ی تجربه‌ی نزدیک به مرگ
احمد بهزادی

اخیرا فایل صوتی‌ای با عنوان «بررسی مسئله‌ی تجربه نزدیک به مرگ از منظر نوروساینس» از دکتر کیوان یحیی (عصب‌شناس) در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. در این مقاله قصد داریم, برخی از صحبت‌های جناب دکتر کیوان یحیی را مورد بررسی قرار دهیم. (فایل صوتی صحبت‌های دکتر یحیی را می‌توانید از «این لینک» در کانال تلگرامی Quaestio گوش بدهید.)

+ در این مقاله, مباحث پیرامون تجربه‌ی معروف خانم پم رینولدز نیز ذکر شده است.

این مقاله را می‌توانید با فشار دادن دکمه‌ی instant view یا از طریق این لینک در سایت ویرگول یا از وبلاگ مطالعه کنید.

زیرعنوان‌ها:

آیا مشاهدات خارج از بدن اشتباه هستند؟

آیا اکثر ان‌دی‌ئی‌ها ناخوشایند هستند؟

کربن دی‌اکسید و تجارب نزدیک به مرگ

ارتباط تحقیقات دکتر چاولا با تجارب نزدیک به مرگ؟

ارتباط تجارب نزدیک به مرگ با عوامل فیزیولوژیک

#مقالات


@near_death باز کردن / نظر دهید

2022-06-01 22:39:04 #تفکر_علمی: تحریف و استناد اشتباه به منابع معتبر

در مطلب قبلی تفکر علمی, درباره‌ی تفاوت اعتبار رسانه‌های مختلف صحبت کردیم. واضح است وقتی منبع اصلی یک مطلب, یک رسانه‌ی نامعتبر است, نامعتبر بودن آن مطلب نیز مشخص می‌شود. اما گاهی رسانه‌های نامعتبر, مطالبی را از منابع معتبر نقل قول می‌کنند و به این منابع استناد می‌کنند. در این صورت, باید دید که آیا استناد آنها استناد درستی است؟ آیا آنها دقیقا مطالب آن منبع معتبر را نقل قول کرده‌اند؟

بسیار دیده شده که جریان‌های ضدعلمی یا مروج تئوری‌های توطئه مطالبی را به منابع معتبر نسبت می‌دهند که یا اساسا در آن منابع وجود ندارند یا به شکل تقطیع شده یا تحریف شده بیان شده‌اند. مثلا می‌گویند در فلان مقاله در فلان ژورنال معتبر چنین مطلبی آمده و اگر کسی اصل مقاله را نخوانده باشد ممکن است واقعا این نقل قول را بپذیرد.

اگرچه این یکی از راهکار‌های رایج جریان‌های ضدعلمی است, اما حتی رسانه‌هایی که نامعتبر نیستند هم ممکن است سهوا دچار استنادهای اشتباه شوند. به همین دلیل, همیشه مطلوب‌ترین کار این است که به منابع اصلی مراجعه کنید و خودتان صحت استنادها را چک کنید.


احمد بهزادی


@near_death باز کردن / نظر دهید

2022-05-27 17:03:45 تجربه‌ی نزدیک به مرگ «ال سالیوان»: مشاهدات خارج از بدن تاییده شده

«ال سالیوان» (Al Sullivan) در حین عمل جراحی, درحالی که بیهوش بوده, دچار تجربه‌ی نزدیک به مرگ می‌شود و از بالا اتاق عمل را مشاهده می‌کند. او در همین حالت می‌بیند که پزشک جراحش (دکتر تاکاتا) با دستانش درحال «بال زدن» است! بعدا معلوم می‌شود که دکتر تاکاتا عادت داشته که هنگام عمل جراحی برای جلوگیری از آلوده شدن دستانش, دستان خود را روی سینه‌اش بگذارد و با حرکت آرنج‌هایش با دیگران صحبت کند.

دکتر بروس گریسون مورد «ال سالیوان» را بررسی کرده است. او با ال سالیوان, پزشک متخصص قلب او «دکتر لاسالا» و همچنین پزشک جراح او «دکتر تاکاتا» مصاحبه می‌کند و اسناد پزشکی آقای سالیوان را هم بررسی می‌کند. گزارش این مورد در مقاله‌ای که توسط مرحوم دکتر استیونسون, دکتر بروس گریسون و خانم دکتر کلی(کوک) نوشته شده, آمده است. (رفرنس:دانلود مقاله)

همچنین دکتر بروس گریسون, در ویدئویی که قبلا زیرنویس کردیم(لینک ویدئو) به مورد ال سالیوان نیز اشاره می‌کند.

ویدئوی بالا, گزارشی از همین مورد است.


@near_death باز کردن / نظر دهید

2022-05-26 16:51:53 شروعی نو برای کانال

عنوان کانال رو مشابه با عنوان وبلاگ تغییر دادم. وبلاگ:

science-spirituality.blog.ir

برخی از پست‌های قدیمی رو حذف کردم. برخی از اونها رو که به اصلاح و ویرایش نیاز دارند در آینده بصورت ویرایش شده مجددا پست خواهم کرد. برخی از مطالب هم به دلیل تکرار شدنشون در مطالب جدیدتر حذف کردم.

ایشاللا با کمک شما دوستان، سعی میکنیم که بهتر از قبل پیش بریم باز کردن / نظر دهید

2022-05-24 12:45:05 توضیح بیشتر درباره‌ی رویکرد دکتر پرنیا در مورد خاطره‌ی تجربه‌ی مرگ
احمد بهزادی


در پست قبل, درباره‌ی رویکرد دکتر سام پرنیا در مورد خاطره‌ی تجربه‌ی مرگ (RED) مطالبی را عنوان کردیم. اما به نظرم رسید که طبق برداشت خودم, توضیحاتی را درباره‌ی نکات مبهم احتمالی این رویکرد عنوان کنم:


طبق تعریف تیم دکتر پرنیا, تنها تجربه‌هایی که هنگام ایست قلبی/مرگ بالینی رخ داده باشند را می‌توان «خاطره‌ی تجربه‌ی مرگ» دانست. با این حال, همانطور که در پست قبل نوشتم, این به معنای عدم اهمیت یا غیرمعنوی بودن باقی تجربه‌های نزدیک به مرگ نیست. اگرچه می‌توان نسبت به ارتباط این تجربه‌ها با مرگ ابهام داشت, اما بسیاری از این تجربه‌ها کاملا شبیه REDها هستند و برای تجربه‌گران بسیار معنادار و عمیقند. حتی می‌توان عناصر پارانرمال قابل بررسی را در این تجربه‌ها دید, کما اینکه مشاهدات تایید شده‌ی خارج از بدن در حالت‌هایی به غیر از ایست قلبی نیز وجود دارند. حتی فراتر از این, مدیتیشن, سایکلدلیک‌ها یا رویاها هم می‌توانند باعث تجربه‌هایی معنوی و پارانرمال شوند. این مطالب درمورد تجربه‌های منفی نیز می‌تواند صادق باشد.


اینکه دکتر پرنیا منشاء تجربه‌های منفی را سوءتفسیر بیماران عنوان می‌کند, به این معنا نیست که تمام تجربه‌های منفی فقط ناشی از این مسئله هستند. طبیعتا ممکن است این نوع تجربه‌ها علل مختلفی داشته باشند, کما اینکه خود دکتر پرنیا نیز در کتاب حذف مرگ به این موضوع اشاره می‌کند و از تاثیر احتمالی داروها, مواد و شرایط مختلف می‌نویسد.(این پست) اما به هرحال, واضح است که تجربه‌های منفی دارای ابهامات بسیار بیشتری نسبت به تجربه‌های نزدیک به مرگ (مثبت) یا خاطرات تجربه‌ی مرگ هستند. محققان توافق دارند که سوالات و ابهامات زیادی پیرامون تجربه‌های آزاردهنده وجود دارد و تا کنون منشاء و تبیین دقیقی برای آنها ارائه نشده است. علاوه بر دکتر پرنیا, محققان برجسته‌ای مانند دکتر کنث رینگ و دکتر پیتر فنویک نیز از دسته‌بندی این تجارب تحت عنوان تجربه‌ی نزدیک به مرگ امتناع کرده‌اند. با این حال, همانطور که گفتیم همه‌ی اینها به معنی بی‌اهمیت بودن یا بی‌معنا بودن این تجارب نیست.


اگرچه REDها یا NDEها می‌توانند یکی از شواهد موید حیات پس از مرگ باشند, اما آیا می‌توانند منبع کاملی برای شناخت اتفاقات پس از مرگ هم باشند؟ برای مثال ایست قلبی که می‌توان آن را از نظر پزشکی مرگ دانست, آیا از نظر معنوی هم برابر با مرگ است؟ به عبارت دیگر, آیا کسانی که می‌میرند و از ایست قلبی نجات پیدا نمی‌کنند, تجربه‌ای مشابه با افرادی که احیاء می‌شوند دارند؟ چه بسا وضعیت هوشیاری (روح) در هنگام ایست قلبی, با زمانی که فرد کاملا فوت می‌کند متفاوت باشد. دکتر بروس گریسون در یکی از مقالات خود, این مسئله را به این شکل توضیح می‌دهد:

«ممکن است افرادی که از دم مرگ نجات پیدا کرده‌اند (و تجربه‌ی نزدیک به مرگ داشته‌اند) در قیاس با کسانی که نجات پیدا نکرده و می‌میرند, تجربه‌های کاملا متفاوتی داشته باشند... حتی اگر تجربه‌های افرادی که از دم مرگ نجات پیدا کرده‌اند با افرادی که مرده‌اند مشابهت داشته باشد, ممکن است این تجربه‌گران فقط مراحل اولیه و حتی غیرعادی مرگ را تجربه کرده باشند.» (رفرنس)


@near_death باز کردن / نظر دهید

2022-05-22 13:06:40 رویکرد دکتر سام پرنیا در مورد تجارب مرگ؛ آرئی‌دی در مقابل ان‌دی‌ئی!
احمد بهزادی


دکتر سام پرنیا بارها انتقاد خود را از اصطلاح «تجربه نزدیک به مرگ» بیان کرده است. یکی از دلائل مهم انتقاد او, وقوع بسیاری از این تجربه‌ها حین «ایست قلبی» است؛ دکتر پرنیا می‌گوید کسانی که دچار ایست قلبی شده‌اند, نزدیک به مرگ نبوده‌اند, بلکه (از نظر پزشکی) دقیقا مرگ را تجربه کرده‌اند. دلیل مهم دیگر او این است که این اصطلاح شامل تجربه‌های بسیار متفاوتی می‌شود که به نظر نمی‌رسد همه‌ی آنها پدیده‌ای یکسان باشند. بسیاری از گزارش‌هایی که با عنوان «تجربه نزدیک به مرگ» می‌شنویم در موقعیت‌هایی رخ داده‌اند که هیچ ارتباط روشنی با مرگ نداشته‌اند یا حتی هیچ خطری تجربه‌گر را تهدید نمی‌کرده است.
بنابراین, دکتر پرنیا در کتاب دوم خود با عنوان «حذف مرگ» اصطلاح «تجربه‌ی مرگ واقعی» را برای تجربه‌های ایست قلبی پیشنهاد می‌دهد که البته به نظر می‌رسید بیشتر به منظور انتقاد از اصطلاح تجربه نزدیک به مرگ باشد. (در سال ۲۰۱۹ نیز اصطلاح «تجربه‌ی مرگ متحول کننده» را پیشنهاد داد.)


اما نهایتا دکتر پرنیا, برای تجربه‌های معنوی‌ای که هنگام ایست قلبی (مرگ بالینی) رخ می‌دهند, اصطلاح «خاطره‌ی تجربه‌ی مرگ» (Recalled Experience of Death) یا به اختصار «آرئی‌دی» (RED) را مطرح کرد و هم اکنون از همین اصطلاح در مقالات و اخبار مربوط به تیم تحقیقاتی او استفاده می‌شود.


اصطلاح دقیقی به نظر می‌رسد. از طرفی گویای این مطلب است که این تجربه‌گران (حداقل از نظر پزشکی) مرگ را تجربه کرده‌اند؛ و از طرف دیگر می‌گوید آنچه که تجربه‌گران گزارش می‌دهند چیزی است که به یاد می‌آورند. «خاطرات تجربه‌ی مرگ» (REDs) تجربه‌های متعالی, معنادار, مثبت, آرامش‌بخش و متحول‌کننده‌ای هستند که هنگام ایست قلبی رخ می‌دهند. طبق این رویکرد, اگرچه ممکن است در وضعیت‌هایی به غیر از ایست قلبی, تجربه‌هایی رخ دهند که شباهت‌هایی با «خاطرات تجربه‌ی مرگ» داشته باشند, اما نمی‌توان آنها را آرئی‌دی دانست. (البته به این معنا نیست که این تجارب تجربه‌های معنوی یا مهمی نیستند.) برای مثال, باید توجه داشت که بسیاری از نجات‌یافتگان ایست قلبی, بعد از احیاء تا مدتی بیهوش هستند و ممکن است هنگام بیهوشی دچار تجربه‌هایی شوند که ارتباطی با مرگ ندارند.


طبق رویکرد دکتر پرنیا, تجربه‌های منفی و آزاردهنده, ارتباطی به خاطرات تجربه‌ی مرگ ندارند. برای مثال, در ویدئویی که توسط تیم دکتر پرنیا (Parnia Lab) منتشر شده است, مورد خانمی گزارش می‌شود که گمان می‌کند در حال سوختن در آتش بوده است؛ اما معلوم می‌شود وقتی پرستار داروی این بیمار را تزریق کرده, دارو به زیر پوست این بیمار نفوذ کرده و باعث حس سوختن در او شده است. همچنین دکتر پرنیا در مصاحبه‌ای با شبکه‌ی ABC استرالیا راجع به مواردی می‌گوید که شخص گمان می‌کند تحت شکنجه‌ی موجودات فرازمینی است, اما در واقع این خاطره محصول سوءبرداشت بیمار از فعالیت‌های کادر بیمارستان در زمانی است که او نیمه‌هشیار بوده است. همینطور «خانم دکتر پنی سارتوری» در فصل هفتم کتاب خود با عنوان «The Wisdom of Near death Experiences» به فردی اشاره می‌کند که تجربه‌ی آزاردهنده‌ای را برای او تعریف می‌کند و دکتر سارتوری نیز ابتدائا فکر می‌کند این شخص تجربه‌ای جهنمی داشته‌, اما با بررسی بیشتر متوجه می‌شود این فرد اتفاقات رخ‌داده توسط کادرپزشکی را سوءتفسیر کرده‌ است.



@near_death باز کردن / نظر دهید

2022-05-20 21:25:51 معرفی تحقیقات دکتر سام پرنیا در مورد تجارب نزدیک به مرگ
احمد بهزادی

تمرکز دکتر سام پرنیا بر روی «هوشیاری حین ایست قلبی» یا به عبارتی تجارب نزدیک به مرگ هنگام مرگ بالینی است. احتمالا بسیاری از افراد, مطالبی را درباره‌ی تحقیقات دکتر پرنیا شنیده‌اند. او برای سنجشِ مشاهداتِ خارج از بدنِ تجربه‌گران نزدیک به مرگ, تصمیم گرفت تصاویری را به صورت رو به بالا کنار تخت بیماران قرار دهد؛ محتوای این تصاویر فقط درصورتی قابل مشاهده بودند که شخص از بالای اتاق به آنها نگاه کند.
(لازم به توضیح است که تمام تجربه‌گران نزدیک به مرگ, تجربه‌ی خروج از بدن یا مشاهدات خارج از بدن ندارند. بسیاری از تجربه‌گران بدون داشتن تجربه‌ی خروج از بدن, قلمرویی ماورائی را تجربه می‌کنند.)


اولین تحقیق دکتر پرنیا بین سال‌های 2000 تا 2001 (به مدت یک سال) انجام و در ژورنال احیاء منتشر شد. محدوده‌ی این تحقیق فقط بیمارستان عمومی ساوث‌همپتون بود. چهار نفر تجربه‌ی نزدیک به مرگ داشتند, اما هیچ کدام تجربه‌ی خروج از بدن را تجربه نکردند. دکتر سام پرنیا, در کتاب خود «وقتی می‌میریم چه می‌شود؟» توضیحات مفصلی را درباره‌ی این تحقیق ارائه داده است. مقاله‌ی این تحقیق در ژورنال احیاء:

https://www.resuscitationjournal.com/article/S0300-9572(00)00328-2/fulltext

(این مقاله از این «لینک» قابل دانلود است.)


تحقیق دوم, تحقیق بزرگ و معروف «AWARE» است. پانزده بیمارستان و مرکز پزشکی در این تحقیق مشارکت داشتند و این تحقیق 6 سال طول کشید (از 2008 تا 2014). در بین نجات‌یافتگان ایست قلبی, 9 نفر تجربه‌ی نزدیک به مرگ داشتند که از این تعداد 2 نفر تجربه‌ی خروج از بدن را تجربه کردند. اما هیچ‌کدام از این دو نفر, در اتاق‌هایی که حاوی تصاویر بودند حضور نداشتند. با این حال, هر دو گزارش دادند که توانسته‌اند اتفاقات عملیات احیاء را از بالا ببینند, یکی از آنها به دلیل وخامت بیماری‌اش نتوانست مصاحبه‌ی تکمیلی را انجام دهد, اما تجربه‌گر دیگر جزئیات مشاهدات خود را ارائه داد و پس از بررسی معلوم شد که مشاهدات او با اتفاقات رخ داده حین عملیات احیاء منطبق بوده و او توانسته است تا 3 دقیقه بعد از ایست قلبی خود, وقایع اتفاق افتاده را مشاهده کند و همچنین اطلاعاتی را بیان کند که قبل از ایست قلبی نسبت به آنها آگاهی نداشته است. توضیحات بیشتری درباره‌ی این تحقیق, در کتاب دوم سام پرنیا با عنوان «حذف مرگ» نوشته شده است. مقاله‌ی این تحقیق در ژورنال احیاء:

https://www.resuscitationjournal.com/article/S0300-9572%2814%2900739-4/fulltext

(این مقاله از این «لینک» قابل دانلود است.)


اما تحقیق سوم که هنوز نتایج و جزئیات کامل آن منتشر نشده, مرحله‌ی دوم تحقیق قبلی با عنوان «AWARE II» است. این تحقیق در سال 2014 شروع شد و قرار بود سه سال بعد به اتمام برسد, اما این تحقیق هنوز (در سال 2022) تکمیل نشده است. در این تحقیق, تیم دکتر پرنیا از محرک‌های دیداری و شنیداری استفاده می‌کنند و همینطور اکسیژن مغز بیماران را تحت نظر دارند. در سال 2019, گزارش مختصری از این تحقیق منتشر شد که یکی از نجات‌یافتگان ایست قلبی توانسته است محرک شنیداری را به درستی ادراک کند:

https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/circ.140.suppl_2.387

دکتر پرنیا, تیم تحقیقاتی‌ای را در دانشگاه نیویورک با عنوان «پرنیا لب» «Parnia Lab» (آزمایشگاه پرنیا) تشکیل داده است که به طور اختصاصی در مورد ایست قلبی و احیاء کار می‌کنند و تحقیقات «AWARE II» نیز توسط این گروه در حال انجام است. لینک پرنیا لب در سایت دانشگاه نیویورک:

https://med.nyu.edu/research/parnia-lab/

برخی از منابع به نقل از پرنیا لب خبر داده‌اند که نتایج نهایی تحقیق «AWARE II» در پاییز امسال (2022) منتشر خواهد شد, هرچند به نظر می‌رسد این خبر به طور رسمی منتشر نشده است.

در مورد رویکرد دکتر پرنیا نسبت به تجارب نزدیک به مرگ که رویکرد بسیار قابل توجهی است, در مطلب بعد توضیحات مختصری ارائه خواهیم داد.



@near_death باز کردن / نظر دهید