با پرواز سبک اما غم‌افزای امیرهوشنگ ابتهاج (۱۴۰۱- ۱۳۰۶) به دیار جاویدان، ستاره فروزان دیگری در سپهر فرهنگ و هنر عزیزمان به خاموشی گرایید و افزون بر خانواده و خویشاوندان نزدیکش، دوستداران شعر فاخر فارسی و موسیقی اصیل ایرانی در این مرز و بوم و ساکنان حوزه جغرافیایی زبان فارسی و نیز عاشقان آزادی، صلح و دوستی را به سوگ نشاند.
از منظر اندیشه سیاسی، او نهایتا خودش را سوسیالیست معرفی می‌کرد. البته، مکتب مورد نظرش سوسیالیسم بشر دوستانه و آزادیخواهانه بود. یکی از ویژگیهای برجسته‌اش میهن دوستی بود که نشانه‌ای از آن را در سرود «ای ایران ای سرای امید) که محمد رضا شجریان آن را اجرا کرد، می‌توان سراغ گرفت. نشانه دیگرش این بود که وقتی فضای سیاسی ایران را برای کنشگری اثربخش و نشر اندیشه‌هایش تنگ یافت و جلای وطن کرد، دوری از سرزمین مادری و مردم ایران او را رنج می‌داد و دلش همواره با میهن و مردم مورد علاقه‌اش بود.
با آن که زنده یاد ابتهاج به عنوان یک شخص دیندار شناخته نمی‌شد، انسانی اخلاق مدار بود و موازین و آموزه‌های اخلاقی ادیان راستین، بویژه اسلام، مانند درستکاری، صداقت، محبت، یکرنگی، آزادگی و خدمت به خلق را پاس می‌داشت. برای مثال، شعر زیبای او در وصف آزادگی و ایستادگی سرور آزادگان و سالار شهیدان ، حسین(ع)، در برابر ستم در زمره دلنشین ترین اشعار در این زمینه است.
نهضت آزادی ایران ضایعه درگذشت این انسان والا در غربت (آلمان) را به خانواده محترم و همه دوستدارانش صمیمانه تسلیت می‌گوید و از خدای مهربان برای او آمرزش و رحمت سرشار و برای داغدیدگان این مصیبت تندرسی و شکیبایی آرزو می‌کند.
@nehzatazadiiran
متن کامل پیام را در لینک زیر مطالعه فرمایید: https://telegra.ph/NAI-08-16
