چگونه با کودک خود بهتر بازی کنیم؟ 11 آوریل، 2022 برخلاف بیش | پُرتال . نوروساینس . روانشناسی
چگونه با کودک خود بهتر بازی کنیم؟
11 آوریل، 2022 برخلاف بیشتر بازیهای بزرگسالان، بازی برای کودکان به طور طبیعی قابلیت درمانی دارد و بازی درمانی روشی ایدهآل برای درمان میباشد. با اینکه بازی درمانی به آموزش خاصی نیاز دارد ولی با اصلاح شیوه بازی با فرزندانتان، شما به عنوان والدین میتوانید بازی را لذتبخش کنید و فواید عاطفی که بازی میتواند ارائه دهد، افزایش دهید.از آنجا که اشکال مختلفی از بازی وجود دارد، در این مقاله به چند نکته برای هر نوع اشاره شده است که به شما در شروع کار کمک خواهد کرد: @Neuroscience_New بازی فیزیکی در اینجا در مورد بازی فوتبال، پرتاب حلقه، کشتی روی زمین، بازی فریزبی، پیادهروی در جنگل و یا برای کودکان کوچکتر، رفتن با آنها به زمین بازی محله صحبت میکنیم. چالش این بازیها این است که یا فرزندتان را به حال خود رها کنید و از فریاد زدن بر سر او درباره مراقببودن و نحوه دریبلزدن دست بردارید یا ساکت باشید و صبر کنید تا خودش از شما برای گل زدن کمک بخواهد. @Neuroscience_New اگر احساس میکنید که نیاز به انجام کاری سازنده دارید، سعی کنید فرزندتان را تشویق کنید تا از منطقه امن خود خارج شود؛ مثلا از دورتر به توپ لگد بزند یا سرسره بزرگتری را در زمین بازی امتحان کند. چنین ریسکهایی بدون در نظر گرفتن اینکه تلاششان چه نتیجه ای دارد عزت نفس آنها را افزایش میدهد. @Neuroscience_New اگر با فرزندتان کشتی میگیرید روی قوانینی به توافق برسید اما مطمئن شوید که به آنها اجازه میدهید شما را زمین زده و برنده شوند. این به ایجاد عزت نفس و احساس قدرت کمک میکند و مقابله خوبی با دنیایی است که در آن، کودکان اغلب احساس ناتوانی میکنند. @Neuroscience_New بازیهای تختهای جدا از تصمیمگیری و برنامهریزی استراتژیک که اکثر بازیهای رومیزی ارائه میدهند، بر اساس قوانین پیروی، سازگاری با شانس و مقابله با ناامیدی و شکست طراحی شدهاند. کودکی که با انداختن مجدد تاس به او اجازه تقلب نمیدهید، یاد میگیرد که در محدوده و ساختار زندگی کند، درست همانطور که یک کودک پس از اینکه در بازی مونوپولی تمام پول انحصاری خود را از دست میدهد، یاد میگیرد که با ناامیدی، شکست و از دست دادن کنار بیاید. @Neuroscience_New وظیفه شما این است که ساختار را حفظ کنید و در عین حال به آنها کمک کنید تا روند احساسات خود را طی کنند: "میدانم که ناراحت هستی، اما اینها قوانین بازی هستند" یا "میدانم که ناراحت هستی؛ آیا میخواهی تو را در آغوش بگیرم؟" اینها درسهای کوچکی در برخورد با واقعیتهای روزمره و مدیریت احساسات هستند. @Neuroscience_New بازیهای ویدئویی و لگوها ساختار بازیهای رومیزی تجربه کودک را محدود میکند. فعالیتهای دستکاریکردن مانند بازی با لگو یا بازیهای تعاملی مانند بازیهای ویدئویی، فرصتهای بیشتری برای خلاقیت، حل مسئله و تصمیمگیری سریع فراهم میکنند. @Neuroscience_New کاری که اکثر والدین به طور غریزی انجام میدهند این است که یا در ابتدا مسئولیت را بر عهده میگیرند: «بیا یک هواپیما بسازیم!» یا با پیشنهادات خیلی سریع وارد عمل میشوند: «خوب، تو یک سطح افت کردی، این کاری است که باید انجام دهی.» بیش از حد مدیریت نکنید؛ در عوض، راهنمایی کنید. از کودکتان بپرسید که میخواهد با لگوهایش چه بسازد، به او کمک کنید وقتی از یک سطح پایین میآید، درباره گزینههای موجود فکر کند. زمانی که ناامید میشوند از نظر عاطفی آنها را حمایت و کمک کنید تا تمایل خود را برای ترک یا تقلب کنترل کنند. @Neuroscience_New بازیهای تخیلی درمانگران سینیهای شن و ماسه و تصاویر و داستانهایی که کودکان میسازند دوست دارند. این بازیها زمانی که کودکان اغلب در موقعیتهای اضطرابآور، ترسها، مشکلات چالشبرانگیز فعالیت میکنند قابلیت درمانی دارند. سد راه کودک نشوید، اجازه دهید کاری را که او میخواهد انجام دهد. در عوض، کاری که میتوانید انجام دهید این است که با پرسیدن سؤالاتی در مورد انگیزه و احساسات، گفتگو را عمیقتر کنید: "این عالی است. پس چرا گوریل خودش آنجاست؟" یا "همه دوستان خرگوش فرار کردند، برایم سوال است که او چه احساسی دارد." در مقابل میل به تزریق تفسیرهای خود مقاومت کنید: "شرط میبندم که گوریل احساس تنهایی میکند" یا "خرگوش غمگین است." با دنیای کودک خود مطابقت داشته باشید و کنجکاوی خود را نشان دهید. @Neuroscience_New این مکالمات عمیقتر نه تنها به شما دیدگاهی نسبت به افکار و احساسات فرزندتان میدهند، بلکه برای عمل ساده او در توصیف کاری که برای بزرگسالان انجام میدهد بدون نظر یا قضاوت، هم قدرتبخش و هم اغلب شفابخش است. در تمام آنچه گفته شد، در واقع فرصتهایی برای شما وجود دارد که مداخلهٔ سازندهای داشته باشید.