NewSicily

2016-11-25 16:56:37 نقشه مسیرهای قاچاق زنان و دختران از اوکراین به دیگر نقاط جهان باز کردن / نظر دهید

2016-11-25 16:56:14
میزان درآمد سالیانه تجارت جنسی بین 7 تا 12 ميليارد دلار است. کشورهای زیادی در این "تجارت کثیف" حضور دارند که سود سرشاری از آن می‌برند. با وجود مشارکت کشورهای مختلف در این پروسه بین‌المللی، عمده تجارت توسط کشورهای بلوک شرق و به ویژه "اوکراین" و "روسیه" انجام می‌شود. تحقیقي نشان می‌دهد که از سال 1991، حدود 117 هزار اوکراینی برای کارهای اجباری به "خاورمیانه" و "اروپا" فرستاده شده‌اند. "سازمان‌ بین‌المللی مهاجرت" اعلام کرده است؛ از سال 2000 به بعد، به 2700 زن اوکراینی کمک کرده تا به محل زندگی خود بازگردند. ولی به گفته "آلینا کوماروا"، معاون "شورای ملی زنان اوکراین"، آمار موجود به هیچ وجه بیانگر عمق فاجعه در اوکراین نبوده و این کشور به مرکز تامین برده‌های جنسی در کل جهان تبدیل شده است. فرستادن زنان و دختران اوکراینی به دیگر کشورها حتی به منظور تکدی‌گری هم انجام می‌شود.
مسئله جالب توجه این است که به علت فقر و بیکاری شدید در مناطق مختلف کشورهای بلوک شرق، زنان و دختران به راحتی تن‌فروشی را پذیرفته و داوطلبانه خود را در اختیار دلالان قرار می‌دهند. معمولا این افراد دارای تاریخ مصرف بوده و تا سن 26 سالگی برای "روسپیگری" به کار گرفته می‌شوند. پس از این مدت یا دیپورت شده و یا برای تجارت غیرقانونی اعضای بدن مورد استفاده قرار می‌گیرند.
یک "پدرخوانده مافیای روسیه"، به نام ایما اظهار داشته که هر دختر روسی را با سفارش قبلی و با قیمت 3 هزار دلار به مدت 6 ماه به "انگليس" می‌فرستد. زنان روسی با پرواز اختصاصی به مدت 2 هفته به دوبی فرستاده شده و پس از این مدت و استفاده ابزاری و جنسی توسط اعراب در دیسکوها، به کشورشان برگردانده می‌شوند.
در بعضی موارد، دختران و زنان قاچاق شده چندين مرتبه بین دلالان دست به دست می‌شوند. بعضی از دلالان در ابتدا با تحت فشار قرار دادن قربانیان به زور به آنها تجاوز کرده و سپس آنها را مجبور می‌نمایند تا برای تامین هزینه‌های انجام گرفته، در نقش یک روسپی به فعالیت بپردازند. گاهی اوقات در نتیجه ضرب و شتم دختران تا سرحدمرگ، این افراد در کشور مقصد رها می‌شوند. امری که حاصلش عمدتا مرگ دختران است. در صورت تمرد و امتناع از تن‌فروشی، دلالان جنسی با تهدید به مرگ خانواده دختران و زنان فریب‌خورده، آنها را مجبور به روسپی‌گری کرده و به صاحبان بارها و دیسکوهای غیرقانونی می‌فروشند.
پلیس آلمان اظهار داشته که یک چهارم از فاحشه‌های این کشور از بلوک شرق هستند. مسئله جالب توجه این است که در مرز بین چک و آلمان بزرگراهی قرار دارد که به نام E55 شناخته می‌شود، ولی رانندگانی که به طور مداوم از این بزرگراه استفاده می‌کنند به آن لقب "بزرگراه عشق‌بازی ارزان" داده‌اند چون در طول 7 مایل مسیر این بزرگراه، به راحتی می‌توان با قیمتی ارزان دختران اوکراینی و روسی را برای "تن‌فروشی" راضی کرد.
باز کردن / نظر دهید

2016-11-25 16:55:59 نمونه‌ای از تبلیغات برای اغفال دختران ؛ در زیر هر مدخل به واقعیت هر بند اشاره شده است باز کردن / نظر دهید

2016-11-25 16:55:36
پس از فروپاشی اتحاديه جماهیر شوروی، سازمان‌ها و گروه‌های جنایی و مافیایی کشورهای بلوک شرق از جمله روسیه و اوکراین به تجارتی بی‌سابقه پیرامون "مواد مخدر"، "قاچاق اسلحه"، اتومبیل، "پول‌شویی" و از همه مهم‌تر "قاچاق زنان و دختران" دست زدند. اروپا هدف اصلی این سازمان‌های مافیایی بوده است.
"واسیلا تامزالی"، رئیس بخش "حمایت از حقوق زنان" در "یونسکو"، اظهار داشته که "تجارت جنسی" به بازاری افسارگسیخته و گسترده تبدیل شده به طوریکه در آن فروش یک دختر 14 ساله امری معمول است. قاچاقچیان از طریق تبلیغات تقلبی برای دست یافتن به شغل‌های پر درآمد مثل خدمتکاری یا رقاصگی، قربانیان خود را فریب می‌دادند. روش دیگر تبلیغ از طریق "آژانس‌های ازدواج" است که با قول دروغین ازدواج با افراد پولدار در کشورهای خارجی، دختران و زنان اغفال می‌شدند. گاهی اوقات دلالان با فرستادن یکی از افراد فریب خورده به محل زندگی این افراد و خوب نشان دادن شرایط، دیگر زنان و دختران را فریب داده و آنها را برای تن فروشی به چنگ می‌آوردند.
باز کردن / نظر دهید

2016-11-25 16:55:24 پس از فروپاشی اتحاديه جماهیر شوروی، گروه‌های مافیایی کشورهای بلوک شرق از جمله روسیه و اوکراین به تجارتی بی‌سابقه پیرامون "مواد مخدر"، "قاچاق اسلحه"، اتومبیل، "پول‌شویی" و از همه مهم تر... باز کردن / نظر دهید

2016-11-25 16:54:37
نقش زنان در مافیا ایتالیا:
پلیس ضدمافیا در ایتالیا چندی قبل گزارشی منتشر کرد که در آن تاکید شده است زنان در گروه‌های مافیایی بویژه در مافیای ناپل موسوم به کامورا در حال قدرت گرفتن هستند. هرچند زنان از سال‌های دور در این شبکه‌ها عضو می‌شدند، هرگز به مقام بالایی نمی‌رسیدند اما اکنون به‌دلیل دستگیری تعداد زیادی از پدرخوانده‌ها و روسای مرد، زنان جای آنها را گرفته‌اند. این زنان از پدرخوانده‌های سابق تقلید می‌کنند و در خشونت و کشتار چیزی کم نمی‌گذارند. آنان نیز مانند مردان برای خود لقب‌هایی انتخاب می‌کنند. عروسک کوچولو و گربه چاقه لقب دو زنی است که در مافیای ناپل به سرکردگی رسیده‌اند.
پلیس اعلام کرده نمی‌داند چند زن در مافیا خدمت می‌کنند، زیرا آنها معمولا پشت صحنه هستند و وظایفی مانند توزین و بسته‌بندی کوکائین و هروئین را برعهده دارند و فقط تعداد کمی از آنان به مناصب بالاتر می‌رسند.
ماریا لیچیاردی، یکی از زنانی است که در ناپل باندی مخوف را هدایت می‌کرد. او که زنی ریزنقش است، بتازگی دستگیر شده و تحقیقات از وی هنوز به پایان نرسیده است. این متهم و زنانی مانند او قصد دارند لقب دیرینه پدرخوانده را به مادرخوانده تغییر بدهند.
باز کردن / نظر دهید

2016-11-25 16:53:51 پلیس راهی جز همکاری با "مافیا" را ندارد https://telegram.me/newsicily باز کردن / نظر دهید

2016-11-25 16:53:30
ژانر فیلم:
عشای شیطانی : (Black Mass) یک فیلم درام، جنایی آمریکایی به نویسندگی مارک مالوک و جز باترورث و کارگردانی اسکات کوپراست که در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۵ اکران شد. این فیلم زندگی واقعی جیمز بالجر، تبهکار مخوف بوستون را روایت می کند. در این فیلم بازیگرانی همچون جانی دپ، کوین بیکن، بندیکت کامبربچ، جوئل ادگورتون، سینا میلر و داکوتا جانسون ایفای نقش می‌کنند. این فیلم بر اساس کتاب غیر داستانی عشاء ربانی سیاه جیمز بالجر در سال ۲۰۰۱ ساخته شده‌است
خلاصه داستان
در جنوب بوستون سال ۱۹۷۰، مأمور اف‌بی‌آی جان کانلی (جوئل ادگورتون)، تبهکار ایرلندی وایتی بالجر (جانی دپ) را ترغیب به همکاری با اف‌بی‌آی و از بین بردن دشمنی مشترک یعنی گروه مافیای ایتالیایی کردند. این اثر درام داستان واقعی اتحادی را نشان می‌دهد که از کنترل خارج شده و به وایتی اجازهٔ فرار از اجرای قانون و تحکیم قدرت را داد، که بدین سبب او تبدیل به یکی از قدرتمندترین و خطرناک‌ترین تبهکارها در بوستون شد.
بازخورد و نظرات
در راتن تومیتوز، طبق ۱۷ مرور، این فیلم ۷۶ درصد رای آورد و نمره متوسط ۶/۱۰ را کسب کرد.در متاکریتیک نیز طبق ۱۱ نقد، از ۱۰۰، ۷۱ نمره گرفت
جانی دپ در نقش وایتی بالجر تحسین بسیاری را برانگیخت و عده زیادی این نقش را بهترین بازی او تاکنون دانستند. تاد مک کارتی علاوه بر تحسین فیلم، بازی دپ را کاملاً متقاعدکننده و ترسناک دانست. اریک کان نیز از دپ تعریف کرد ولی تاکید کرد هم اجرای دپ و هم کارگردانی کوپر برای نمایش میراث جنایی بالجر و تلقین این حس که هیچ عدالتی نمی‌تواند اثرشان را پاک کند" مؤثر بود. اسکات فانداس، عشای شیطانی را یک درام جنایی ظریف نامید و اجرای دپ در این فیلم رابا نقش های ابتدایی او برای تیم برتون مقایسه کرد
آلونسو دورالدو اجرای دپ را ستود ولی نسبت به سرعت فیلم و حضور کوتاه بعضی شخصیت های حمایتی نظر چندان مثبتی نداشت. نیکولاس باربر از بی بی سی نیز، بعضی از داستان های فرعی فیلم به خصوص نقش بندیکت کامبربچ بعنوان بیلی بالجر را غیرضروری دانست و بیان کرد که این فیلم اصلاً بد نیست ولی بعنوان یک داستان واقعی مهم، متأسفانه عالی نیست.[۱۴] در نقدهای منفی، فرد تاپل به عشاء ربانی سیاه لقب "گند سیاه" را داد. او از فیلمنامه انتقاد کرد و بیان کرد زیادی شبیه فیلم رفقای خوب است. او نوشت: مشخص است که فیلم سازان می خواستند این را به رفقای خوب تبدیل کنند و سعی داشتند این داستان شبیه یک ماجرای گنگستری بامزه، شوک آور و فریبنده باشد.
باز کردن / نظر دهید

2016-11-25 16:53:19 بعد از خواندن سرگذشت آل کاپون اگر ماجرا برایتان جالب شد حتماً فیلم سینمائی “تسخیر ناپذیران” را ببینید. https://telegram.me باز کردن / نظر دهید

2016-11-25 16:52:53
سیسیل در آمریکا
آل کاپون با نام کامل آلفونزو گابریل کاپون متولد شهر نیویورک ۱۷ ژانویه۱۸۹۹ - ۲۵ ژانویه ۱۹۴۷ از جمله معروفترین خلاف‌کارهای آمریکایی بود او نمادی از زیرپا گذاشتن قانون و نظم در آمریکا بود و در سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ سردمدار جرایم سازمان‌یافته آمریکایی بود.
کاپون در شیکاگو
کاپون در خانه کوچکی واقع درCicero در حومه شیکاگو، منزل گزید و در تشکیلات یک تبهکار حرفه‌ای به نام جانی توریو (Johnny Torrio) که رئیس اسبق یل بود، مشغول به کار شد.
توریو بلافاصله به استعداد کاپون پی برد و کلیه کارهای خلافی را که در زمینه قمار، مشروبات الکلی و ... انجام می‌داد، به کاپون واگذار کرد. یکی از اقدامات او تقلب در رای گیری انتخاب شهردار Cicero بود، کاپون در پای صندوق‌های رای مردم را با تهدید وادار به رای دادن به توریو کرد و نهایتاً توریو با اکثریت آرایی که با زور بدست آورده بود، موفق به کسب مقام شهرداری شد.
اما در کمال ناباوری یک هفته بعد او ادعا کرد که کاپون را از شهر اخراج خواهد کرد. کاپون در یک ملاقات خصوصی با شهردار قلابی او را به شدت مضروب کرد.
سرانجام زمانی که توریو هدف شلیک گلوله یکی از افراد گروه رقیب قرار گرفته و تصمیم به ترک شیکاگو گرفت، کاپون جای او را گرفت و به «رئیس بزرگ» تبدیل شد.
اما سرانجام در سال ۱۹۲۷ تصویب قوانین جدید این اجازه را به دولت داد که او را به جرم فرار از پرداخت مالیات محکوم کند، در این زمان کاپون تصمیم به ترک شیکاگو گرفت و در جستجوهایی که به منظور یافتن مکانی مناسب برای اقامت، دریافت که در آمریکا وجهه بسیار پلیدی دارد و توده مردم از او و گروهش تنفر دارند. از آن پس بود که تصمیم گرفت چهره اجتماعی محبوبی از خود بسازد، او به فقرا کمک می‌کرد، در محلات فقیر نشین رستورانهای رایگان بر پا می‌کرد، در امور خیریه شرکت می‌کرد و حتی کلوپ شبانه خود را در اختیار هنرمندانی چون چارلی پارکر (Charlie Parker) و بینگ کرازبی (Bing Crosby) قرار می‌داد.
او بعد از شیکاگو در سال ۱۹۲۸ فلوریدا را برای ادامه زندگی‌اش برگزید. فرانک ویلسون، تنها ماموری که در پی تعقیب کاپون و کار بر روی پرونده او بود، توانست مدارکی مبنی بر درآمد غیر قانونی کاپون از راه قمار یافته و او را به جرم پرداخت نکردن مالیات بر درآمد دستگیر کند.
در سال ۱۹۳۱ علی‌رغم تلاش‌های بسیار کاپون و اطرافیانش، دادگاه او را به ۱۱ سال زندان و پرداخت جریمه نقدی محکوم کرد.
کاپون در زمان محکومیت هیچگاه خود را فردی بدطینت نمی‌دانست و باور داشت که خدمتگزار مردم است، خدمتگزاری که بهترین سال‌های عمرش را صرف خدمت کردن به مردم و خوشحال کردنشان گذرانده و بجایش توهین و تعقیب نصیبش شده
در سال ۱۹۳۲ او به زندان آتلانتا فرستاده شد، دو سال بعد او را تحت مراقبت شدید به زندان آلکاتراز فرستادند، با گذشت زمان او دچار بیماری روانی شد، تا حدی که مدت‌های مدید سلولش در زندان را ترک نمی‌کرد. او ماه‌های آخر محکومیتش را در بیمارستان روانی سپری کرد.
سالهای پایانی و مرگ
باند کاپون در غیابش توسط گروه‌های رقیب مضمحل شد علاوه بر این، در ۲۰ سال آخر زندگی به طور جدی سلامتی و وزن خود را از دست داده بود، ضمناً سلامت جسمی و روانی اش تحت تأثیر سفلیس عصبی رو به وخامت گذاشته بود. در سال ۱۹۴۶، بر طبق معاینات پزشکش و روانپزشک بالتیمور نتیجه گرفته شد که که کاپون، با توجه به آسیب‌های مغزی ناشی از سیفلیس، سطح درک و توانایی ذهنی اش مانند یک کودک ۱۲ ساله بود. او اغلب با بی حوصلگی در مورد کمونیست‌ها، خارجی‌ها و چیزهایی حرف می‌زد که می‌خواستند با توطئه‌ای او را در سلول زندان اوهایو بکشند در سال ۱۹۴۷ او بر اثر ایست قلبی درگذشت و در قبرستان Mount Olivet در شیکاگو در کنار پدر و برادرش به خاک سپرده شد اما در ماه مارس سال ۱۹۵۰ بقایای هر سه عضو این خانواده به قبرستان Mount Carmel انتقال داده شد.
باز کردن / نظر دهید