**بلخاب؛ میدان تحمل و مدارا و مذاکره خبرهای متفاوتی از بلخا | طلوع نیوز آنلاین

**بلخاب؛ میدان تحمل و مدارا و مذاکره

خبرهای متفاوتی از بلخاب به گوش می‌رسدگاهی می شنویم که جنگ می‌شود، گاهی می شنویم که مذاکره می‌شود. گاهی برخی‌ها دو طرف را به مدارا تساهل دعوت می‌کنند و برخی دیگر بر طبل جنگ می‌کوبند. زمانی هم مسئله به شدت قومی انگاشته می‌شود و زمانی هم مذهبی و برخاسته از عدم مدارای مذهبی علیه شیعیان.

یک نکته در مسئله بلخاب روشن است و آن این که تنش در این نقطه هیچ ربطی به شیعه و سنی، هزاره و پشتون و جنگ قومی و مذهبی ندارد.

تنش در بلخاب میان خود طالبان است و بهتر است که با مذاکره و مفاهمه و گفت و گو حل شود؛ زیرا جنگ در هر شکل و شمایلی که باشد نفرت انگیز است و اگر رنگ و بوی قومی و مذهبی بیابد، کلاً برای افغانستان ویران کننده خواهد بود.

برخی هم در کشور به جنگ معتاد شده و بدون جنگ از درد خماری به خود می‌پیچند. این طبقه رسالت خود می‌داند که مردم و طرفهای سیاسی و نظامی را به جنگ تشویق کند و از طریق تجارت جرمی از پهلوی وضعیت جنگی به نان و نوایی برسد.

بنا بر این، آدرس‌هایی که بر طبل جنگ می‌کوبند فقط منفعت کوتاه مدت و حقیر خود را می‌بینند و عین خیال شان هم نیست که آتش جنگ چقدر برای کشور تباه کننده و ویرانگر خواهد بود.

بر این اساس، در مرحله حساس کنونی که خارجی‌ها از وطن رفته‌اند و فقط مردم افغانستان مانده و آزمون ساختن نظام و حکومت، باید هم طالبان کوتاه بیایند و خشم خود را کنترول کنند، تساهل و مدارا داشته باشند، با سعه صدر برخورد کنند و مسیر گفت و گو را انتخاب کنند و هم جامعه تشیع و هزاره از شعله ور کردن آتش جنگ پرهیز کند، زیرا تنش و درگیری به سود هیچ طرف نیست. جنگ هم برای طالبان مضر است و هم برای جامعه تشیع و هزاره.

از همین جهت است که باید هردو طرف به گفت و مذاکره ادامه بدهند ولو برای سالها طول بکشد. گفت‌وگو هیچ سود دیگر هم نداشته باشد، دستکم از جنگ جلوگیری می‌کند و این خود سودی است عظیم.

عجله هم نباید در کار صورت بگیرد. به نظر می‌رسد طالبان بسیار عجولانه می‌خواهند اقدام کنند و نتیجه بگیرند که این مسئله هم سرانجام به جنگ و خون ریزی می‌رسد.

در این برهه، از یک طرف باید طالب مدارای سیاسی را بیاموزد و از آن استفاده کند و از جانب دیگر، جامعه تشیع و هزاره از هرگونه برخورد و اصطکاک خود داری کند.
@newstolotv