جملاتی از قبیل "آخه این به کی رفته"، " چقدر لاغره"، "چقد چشاش ریزه"، "مامان باباش بد نیستن پس این این شکلیه"، "چقدم ریزه اس"، "هرچی خواهرش خوشگله این نه"و...
به مرور اعتماد به نفس کودک را میگیره و باعث میشه تا به فردی
غیراجتماعی وترسو تبدیل بشه! در پاره‌ای از مواردکودک با
خشمی عجیب در درون خودش بزرگ میشه و به شیوه‌ای
افراطی سعی در اثبات خودش داره! اینگونه بچه‌ها در بزرگسالی به افرادی خشن و یک بعدی در کار یا زندگی تبدیل میشن ونسبت به جنس مخالف خودشون جبهه میگیرن. کودک را بخاطر خودش دوست داشته باشید! وقتی بزرگترها راجع به بچه ها با خوشگلی و زشتی جرف میزنن، از لباس، قیافه و موی خوشگل حرف میزنند وکسی حرفی نمیزنه از اینکه "تو چقدر مهربونی" ،"چقدر خوب بلدی میوه پوست بگیری"، پس طبیعیه که بچه های ما توجه به ظاهر براشون میشه اولویت. نتیجه چنین رفتارهایی در بزرگسالی چیه؟
چشم وهم چشمی لباس، تبلت، آرایش، عمل زیبایی و ....
چیزی که ارزش هر انسانی را بالا میبره ارزشهای اکتسابیه. مثل تلاش وپشتکار اون کودک. نه زیبایی که ذاتیه وهیچ انسانی در اون دخیل نبوده.
بادقت روی کلمات، آینده فرزندمون را بسازیم.
join @niniperarin
