نمی‌خوای یه تکونی به خودت بدی؟ واقعا؟
نشستی یه گوشه و زانوی غم بغل گرفتی و تمومِ نقطه‌های تاریک زندگیت رو دونه دونه میشماری که چی عوض بشه؟
با زانوی غم بغل گرفتن و هیچ‌کاری نکردن اگه قرار بود چیزی عوض بشه که تا الان شده بود دیگه.
به خودت بیا.
به خودت اومدن رو انقدر لفتش نده.
نذار انقدری طول بکشه این به خودت اومدن که بعد‌ها برگردی و بگی سرم به سنگ خورد و به خودم اومدم اما دیر.
ای بابا.
نگو سخته چون میدونم سخته و هیچ‌وقت قرار نیست آسون بشه.
وقتی آسون میشه که تموم بشه. که تمومش کنی.
تا قبلش هِی سخت و سخت‌تر میشه.
حتی تمومش هم که بکنی، میری تو استراحت بین دو نیمه و باز نیمه‌ی بعدی شروع میشه.
کلا زندگی همینه.
کشیدنِ یه نفس راحت بین دو نیمه و آماده شدن برای نیمه‌ی بعدی.
برای ضربه‌های بعدی.
شروع کم. قدم بردار.
قدم‌های مفید بردار. پله به پله.
به کلِ راه‌پله نگاه نکن. فقط تمرکز کن رو پله‌ی رو به روت.
STOP
STOPPING
YOURSELF !
از سر راه خودت برو کنار.
خب؟
خب.
#انگیزشی
@NITRO_MOSHAVERE
