شبهه: توحید ساخته یهود است! یکی از بزرگ‌ترین دروغ‌های تاریخ | رد شبهات ملحدین
شبهه: توحید ساخته یهود است!
یکی از بزرگ‌ترین دروغ‌های تاریخ این است که «توحید و یکتاپرستی» ساخته‌ی دست یهود است.
این ادعا که مسیحیان و مسلمانان از «مخترعین» یهودی، توحید را «نسخه‌برداری» کرده‌اند، به همان اندازه نیز نادرست است.
این قضیه به چند دلیل نادرست است:
اولاً، بررسی‌های بین‌فرهنگی انسان‌شناختی نشان می‌دهد که انسان‌ها یک گرایش روان‌شناختی ریشه‌دار بیولوژیکی برای پذیرش باور به خدای آفریننده دارند.
اعتقاد به خداوندی متعال در جوامع غیر مرتبط نیز به نوعی در سراسر جهان تکرار می‌شود. در نتیجه، شاید ۳۰ تا ۴۰ درصد جوامع بشری تاریخی، نوعی توحید یا شبه توحید، یعنی اعتقاد به یک خدای خالق متعال را تأیید می‌کنند.
ثانیاً، شواهد تاریخی موجود تنها به ما اجازه می‌دهد که توحید یهودی را در دوره‌ای بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ قبل از میلاد ردیابی کنیم.
با وجود اینکه در خاور نزدیک (بخشی از آسیای غربی)، سوابق دیگری از پذیرش توحید در این دوره یا قبل از آن وجود دارد.
اولین شواهد تاریخی آکادمیک در مورد توحید از مصر در قرن ۱۴ قبل از میلاد بدست آمده است. در اینجا فرعون آخناتون نوعی آموزه‌ی توحیدی را تأیید کرد و شروع به سرکوب اعتقاد به خدایان دیگر کرد.
نوعی توحید در دین زرتشتی یافت می‌شود که در زمانی بین ۱۵۰۰ تا ۱۰۰۰ پیش از میلاد ظهور کرد.
جریان‌های توحیدی نیز با دین بابلی و یونانی-رومی باستان رشد کردند. چنین جریان‌های توحیدی پس از قرن چهارم پیش از میلاد در فلسفه‌ی یونانی-رومی به شدت بازنمایی شده است مثلاً در فلسفه‌ی افلاطونی، ارسطویی، رواقیونی.
ثالثاً، توصیف یهودیت به عنوان دینی یکتاپرست نادرست است، بلکه یهودیت دارای تعدادی جریان‌های متضاد الهیاتی است که در طول زمان تغییر کرده و آن را بسیار شبیه به هندوئیسم کرده است.
قبل از ۵۰۰ سال قبل از میلاد در یهودیت جریانات شرکی، الحادی و توحیدی وجود داشت. بعد از ۵۰۰ سال قبل از میلاد نیز یهودیت دارای یک جریان کاملاً توحیدی بود. همچنین یک جریان دوگانه‌باوری (ثنویت) وجود داشت که اعتقاد به خدای برتر به همراه خدای کوچک‌تر به‌نام متاترون (انوخ) یعنی دو قدرت در بهشت را تأیید می‌کند.
فقط بین سال‌های ۱۰۰ تا ۵۰۰ بعد از میلاد بود که یهودیت به تدریج از اعتقاد خود به خدای کوچک‌تر ثانویه دست کشید. این به عنوان پاسخی به مسیحیت انجام شد. مسیحیان ادعا می‌کردند دین آن‌ها که عیسی را نوعی خدای کوچک‌تر می‌دانست، ادامه‌ی معتبر یهودیت است. سپس یهودیان دوگانه‌باوری (ثنویت) از این نوع را انکار کردند تا مسیحیت را بدنام و بی‌اعتبار کنند.
همان‌طور که گفته شد، بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ قبل از میلاد، تصور یهودیان از خدا هنوز کاملاً با توحید اسلامی فاصله دارد. یهودیان نه تنها خدا را بسیار انساننما ترسیم می‌کنند، بلکه او را تابع خاخام‌ها می‌دانند. خاخام‌ها با او به شیوه‌ای نامحترمانه بحث‌وجدل می‌کنند و او را به لحاظ فکری شکست می‌دهند، طوری‌که از نظرات آن‌ها پیروی کند.
با گذشت زمان، تحت نفوذ اسلام، یهودیان به آغوش خدایی کمتر انساننما بازگشتند که از نظر قدرت و دانش مطلق‌تر و بی‌نقص‌تر است و نباید به او بی‌احترامی کرد. این تصور جدید از خدا در آثار الهیات جدیدی که بین قرن‌های ۱۰ و ۱۳ توسط شخصیت‌هایی مانند «سعادیا گائون» و «موسی‌بن‌میمون» نوشته شده، منعکس شده است.
