غزل زیارت
در این حرم ، که میان کبوتران یله ای
چه شد که دل نسپردی به یار یکدله ای ؟
از این حرم ، به خدا می توان رسید اما
به شرط داشتن زاد راه و راحله ای
شنیده‌ای ، کسی از هفت شهر عشق گذشت
کنار قبله ی هفتم ، تو در چه مرحله‌ای ؟
چرا دخیل نبستی ضریح سبزش را ؟
اگر که حلقه به گوش حدیث سلسله ای
به نام حجت هشتم ، در این بهارستان
ببند نامه ی حاجت ، به بال چلچله‌ای
نگاه کن که چه گفتند در مقام رضا (ع)
کُمِیت و دعبل اگر یافتند از او صله ای
چو آفتاب بخوان در طواف گنبد او
زیارتی و دعایی ، نماز نافله ای
به پای بوسی زوار درگهش بشتاب
که بر سرت بنشیند غبار قافله ای
بکوش تا نرود از کف تو ، فیض سوال
که پیش آینه پوشیده نیست مسئله‌ای
پناه داده به خاری چو من در این گلشن
خدای داده به این گل چه صبر و حوصله ای..!
من از زیارت این روضه غافلم ، هرچند
" ز خانه نیست مرا تا بهشت ، فاصله ای"
به جرم این همه کفران و نعمت و تقصیر
خدا کند نکند از مجاوران گله ای
چه می‌شود که به ما هم نظر کنی ای ماه !
تو نور منعکس از آیه ی مباهله ای
محمد جواد غفورزاده" شفق"
@nokatenab_saqalein
